Muzyka i kinematografia (celowo "krzywe" ujęcia momentami itp.) w tym filmie to mistrzostwo. Polecam też zobaczyć pierwszą adaptację tegoż opowiadania.

Popieram. Pozdrawiam.

Film bardzo dobry, aczkolwiek czuć typową teatralność aktorów, specyficzną w filmach lat 70-tych i wcześniejszych. Na pewno nie można odmówić mu klimatu, jak i dosyć ciekawego podejścia do tematu - domyślam się że prawie 40 lat temu była to pionierska idea filmów o pozaziemskich istotach.

Mi osobiście raziły te gonitwy pod koniec filmu, scena akcji w magazynie, no i coś na co nie mamy wpływu - mimo iż film niedawno został zremasterowany to widać braki w udźwiękowieniu (wiele scen było cichych, lub z podmienionym dźwiękiem).

Końcówka rewelacyjna - do ostatniej chwili widz zastanawia się nad tym kogo widzi - bohatera czy imitację.

Ode mnie zasłużona 7.

Ja niestety nie znam wersji zremastrowanej. Oglądałem to lata temu w TCM i mam nagrane z TV4. Ale nie lubię jak grzebie się przy filmach. Owszem, odświeżenie jakości obrazu i dźwięku - spoko. Przywrócenie scen wyciętych - OK. Ale jakieś większe ingerencje to trochę nie na miejscu. Spójrzmy na Starą Trylogię "Star Wars", oryginalne wersje są niemal niedostępne, a co chwila wychodzą nowe poprawione.

Podobne wrażenie co do alegorii, o ktorej piszesz. Fabula mocno przypominala mi 1984 orwella. A matthew winstona smitha. Moze przez ta analogie zakonczenie nie bylo tak zaskakujace.

Alegoria komunizmu, sprawa oczywista, film z minionej epoki.

A teraz z czym ten obraz może się kojarzyć?
Alegoria smartfonizmu\asocial media. Jeśli cię ten świat jeszcze nie pochłonął do dokładnie czujesz się jak bohater filmu. Wszyscy staja się inni, chcą się tylko spotykać z innymi członkami grupy, wpatrują się co dziennie godzinami w kawałek szkła. Wydają się być tak bardzo obojętni na wszystko co dotychczas było wartościowe lub zwyczajne. Nowi nawet gdy idą chodnikiem często nie patrzą przed siebie tylko meandrują od krawężnika do krawężnika. Transformacja na „nowego człowieka” jest „bezbolesna” i przynosi same korzyści. itd, itp...
Ci co się nie włączyli prędzej czy później wyginą…
;-)

Alegoria komunizmu była oczywista dla wersji z 1956 roku.Tutaj mmy odwrócenie wymowy kompletnie o 180 stopni ,bo ten konkretny film jest raczej zakorzenioną w kontrkulturze lat 60-tych krytyką współczesnej Ameryki.Ciekawie o tym piszą w hąsłe tego filmu na angielskiej Wikipedii

Alegoria komunizmu, sprawa oczywista, film z minionej epoki.

A teraz z czym ten obraz może się kojarzyć?
Alegoria smartfonizmu\asocial media. Jeśli cię ten świat jeszcze nie pochłonął do dokładnie czujesz się jak bohater filmu. Wszyscy staja się inni, chcą się tylko spotykać z innymi członkami grupy, wpatrują się co dziennie godzinami w kawałek szkła. Wydają się być tak bardzo obojętni na wszystko co dotychczas było wartościowe lub zwyczajne. Nowi nawet gdy idą chodnikiem często nie patrzą przed siebie tylko meandrują od krawężnika do krawężnika. Transformacja na „nowego człowieka” jest „bezbolesna” i przynosi same korzyści. itd, itp...
Ci co się nie włączyli prędzej czy później wyginą…
;-)

Mnie też to zakończenie przypomniało "Lokatora" Polańskiego i książkę "Chimeryczny Lokator" Topora, głównie ze względu na ten jęk w ostatniej scenie bohatera, który też nie jest już do końca sobą.