Nie mam pojęcia, skąd tak wysokie noty. Główny bohater to mdły jak wytrawna owsianka lamus nieudolnie udający cwaniaka. Intryga komplikuje się w czasie i jest opowiedziana jedynie koszmarnie drewnianymi dialogami, przez co po pół godzinie nie mam pojęcia, który jest synem kogo. Koszmarnie idiotyczne akcje na wyścigach konnych, gdzie montaż niby wzywa mnie do emocji, a treść zupełnie nie interesuje. Nie wiem, może trzeba być Australijczykiem, żeby się wczuć w to badziewie, ja bym się lepiej bawił czytając książkę telefoniczną. Pospałem się przed połową jak noworodek, trójka na wyrost, chyba za urodę pani dziennikarki, która w knajpie zachowuje się jak narcystyczna trzynastolatka i traci resztki uroku.