Taki fim dziś? Toż to niemal klasyczny sensacyjniak, niemal wprost wyjęty ze złotego okresu tego typu kina. Powolny, z mega ciekawie rozwijającą się intrygą, bez epileptycznego montażu i innego teledyskowego bajzlu jakim dziś nas stołują garniaki z holly, z kapitalnymi dialogami (czasem da się w nich wyczuć istny hołd dla tego rodzaju kina) i niewymuszonym humorem (teksty Reachera do napalonej małolaty w pubie rządzą). Do tego akcja dawkowana jak przez wężyk kroplówki - mało, ale jak już się trafi to mega pomyślana, super zrealizowana i naprawdę "robiąca dobrze" (tak, niesamowite, da się zrobić angażującą scenę akcji bez tej dzisiejszej cyfrowej padaki na ekranie). Jedziemy dalej - Cruise, naprawdę extra postać, nie pieprzy się, dużo robi, mało gada i naprawdę da się lubić gościa, szczególnie za to co robi w końcówce (właśnie, ostatni akt - mega czad, którego dzisiaj ze świecą szukać), trochę czuć tu nutę eastwoodowskich twardzieli, jak i trochę bourne'owskich komandosów, udany mix jak cholera. Aha, skoro przy bohaterach jesteśmy, absolutna perła od Roberta Duvalla, abstrahując już o tego, że on jest zawsze mile widziany, to dostał do odegrania mega klawą postać i wywiązał się z zadania zajebiście. Do pełni szczęścia brakuje tylko full R-ki z całym dobrodziejstwem inwentarza, ale o dziwo, nawet to zasrane pg-13 tutaj daje radę (widać, że reżyser stawał na łbie, aby jak najwięcej pokazać, ważne że efekt da się przełknąć bez zwracania). Podczas seansu Reachera miałem to samo uczucie co i podczas oglądania Internationala Tykwera - orzeźwiająca podróż do czasów, kiedy filmy nie robiły z widza idioty i nie były filtrowane przez pieprzone analizy korzyści. Tak więc, naprawdę sycący film, spójny, przemyślany, inteligentny. 9/10