"nie jestem jednak w stanie w pełni go przeżyć i odczuć na sobie" - no ja myślę bo nie byłoby porównania takiego filmu do ... "wisienki".

Niekiedy można zetknąć się z opinią, iż ,,Jak być kochaną" to <destylat> z twórczości Hasa. Ja jednak myślę, że to film osobny, penetrujący kobiecą psychikę z ponadprzeciętnym znawstwem i taktem.Lot samolotem jako metafora do wznoszenia się nad własnym życiem i dokonania aktu akceptacji własnych przeżyć, nie odrzucania tego co tak trudno pamiętać. Felicja doświadcza okrucieństwa okupacji i bólu odrzucenia, ją to dotyka na przemian. Emocjonalny letarg/wyparcie jest, myślę, naturalnym mechanizmem po takich przeżyciach.
Lot do Paryża skłania ją do wspomnień i w tym samolocie ulega metamorfozie z czasem zrozumie, jak wielkie znaczenie mają zdarzenia z przeszłości na to, kim się jest obecnie.Jej kobiecość zewnętrzna odnajduje tę wewnętrzną, może nawet uświadamia sobie swoją wartość, która dotychczas ignorowała, a przecież ból wspomnień pozostał. Już nie musi nienawidzić mężczyzn i wie, że życie to nieustanna podróż w głąb samych siebie.
good night, and good luck, esforty.
8/10

Też tak odebrałam ten film. Fajnie zinterpretowałaś lot samolotem, to faktycznie takie nabieranie dystansu i postrzeganie sytuacji czy życia z zupełnie innej (bardziej dojrzałej?) perspektywy.
Postać Felicji świetnie pokazana. Powierzchownie twarda, pewna siebie, niewzruszona, a jednocześnie widzimy jak bardzo jest rozedrgana, nieszczęśliwa, jak tłumi uczucia za pomocą kolejnych kieliszków alkoholu. Nie wiem, czy ona nienawidziła mężczyzn, wydaje mi się , że bardziej ich do siebie nie dopuszczała, bo rozpaczliwie czekała na Wiktora.