Opis filmu Jak dawniej książki oprawiano?
Wykorzystując dzieła pochodzące z księgozbiorów Biblioteki Katedralnej w Gnieźnie oraz z Biblioteki Jagiellońskiej i zbiorów Muzeum Narodowego w Krakowie przedstawiono historię sztuki oprawiania książek. Zaprezentowano style i techniki zdobienia opraw dawnych ksiąg i rękopisów. Prezentowane oprawy sięgają XV wieku, wykonano je ze skóry z ornamentyką tłoczoną złotem. Pokazano również przykłady siedemnasto- i osiemnastowiecznej pięknie malowanej oprawy wykonanej z kartonu. Ogniskami życia kulturalnego były klasztory. Gromadzono tam rękopisy i księgi, wykonywano wszystkie prace związane z powstaniem książki. Zakonnicy, w szczególności benedyktyni i cystersi, zajmowali się oprawą rękopisów. Najbardziej popularną oprawą była okładzina z drewna obciągnięta skórą, ozdobiona metalowymi guzami i okuciami. Okładki często przytwierdzane łańcuchami do pulpitu chroniły drogocenne rękopisy przed kradzieżą. Oprawy dzieł szczególnie cennych, m.in. wielkie formatem antyfonarze, graduały, kodeksy, wyposażone były w masywne okucia, klamry i długie rzemienie. Do oprawy mniejszych formatem rękopisów służył czasem pergamin. Szczególnie piękne były oprawy haftowane złotem i wyszywane drogimi kamieniami, oprawy z misternie rzeźbionego srebra. Komentarz: Jerzy Popiel-Popiołek. Konsultacja: Jadwiga Rył, Maria Krynicka
[opis dystrybutora]