Samotna wyspa polarna Aarczym na Oceanie Arktycznym. Na stacji badawczej znajduje się dwóch mężczyzn. Siergiej (Sergei Puskepalis) prowadzi bardzo ważne pomiary meteorologiczne, natomiast Paweł (Grigoriy Dobrygin), jest świeżo upieczonym absolwentem studiów, odbywającym praktyki. Wkrótce na wyspę przybędzie statek, który ma zabrać Siergieja i zakończyć jego kilkuletni pobyt na wyspie. Mężczyzna jest podekscytowany powrotem na ląd do żony i syna. Pod nieobecność Siergieja, Paweł odbiera tragiczny radiotelegram. Jednak nie potrafi przekazać go współtowarzyszowi i zataja wiadomość.
Inspiracją do powstania filmu, były wydarzenia, które miały miejsce na biegunie w 1912 roku, a ich uczestnikami byli N. V. Pinegin i rosyjski podróżnik Georgio J. Sedov.

Rosja, Koło Podbiegunowe, stacja badawcza. Dwóch naukowców: starszy i bardziej doświadczony Sergiej (Sergei Puskepalis), oraz młodszym i bardziej beztroski Pavel (Grigoriy Dobrygin), prowadzą obserwacje na oddalonym od cywilizacji syberyjskim pustkowiu. Konieczność ciągłego przebywania ze sobą doprowadza między nimi do różnych zgrzytów i spięć. Sergiej jest dokładny, przepisowy i staranny; Pavel jest bardziej żywiołowy, próbuje umilić sobie czas, jaki mu pozostał na stacji, w każdy możliwy sposób. Prawdziwy dramat obu badaczy rozpocznie się jednak wtedy, gdy pod nieobecność Sergieja, Pavel otrzyma ważną wiadomość, dotyczącą rodziny Sergieja, którą zwierzchnicy każą mu niezwłocznie przekazać.

Na niezamieszkałej wyspie w arktycznej części Rosji, dwaj mężczyźni pilnie wykonują swoje obowiązki pracowników małej stacji meteorologicznej. Ich zadaniem jest regularne odczytywanie danych i przesyłanie ich przez radio do centrali. W skażonej radioaktywnie okolicy, radio jest ich jedynym łącznikiem ze światem. Dla Siergieja, opryskliwego, pięćdziesięcioletniego mężczyzny, ta praca nie jest niczym nadzwyczajnym. Lata spędzone na odludziu nauczyły go traktować swoje obowiązki poważnie.
Paweł jest tu nowy. Został przysłany tuż po skończonych studiach, ma tu spędzić letnie miesiące. Mężczyźni są do siebie zupełnie niepodobni: Paweł jest entuzjastą i woli spędzać czas grając w gry wideo i słuchając muzyki na mp3, niż rozmawiając z sztywnym, niemal groźnym Siergiejem. Sytuacja zmienia się, gdy pewnego dnia Siergiej zabiera wędkę i wyrusza łowić pstrąga do pobliskiej laguny. Paweł ma w czasie jego nieobecności zebrać odczyty i przesłać je przez radio, jednak zapomina o tym i późnej fałszuje dane, tak, aby jego towarzysz się o niczym nie dowiedział. Co gorsza, Paweł, bojąc się reakcji Siergieja, nie przekazuje mu złych wiadomości z centrali. Gdy ten w końcu o wszystkim się dowiaduje, w gęstej mgle, wśród spiczastych skał i uderzających o nie fal Morza Arktycznego, rozgrywa się walka... Film został nakręcony na Półwyspie Czukockim, najbardziej na wschód wysuniętym punkcie Rosji.

Akcja filmu rozgrywa się na stacji polarnej, której pracownicy od kilkudziesięciu lat czuwają nad przekazywaniem ważnych danych meteorologicznych. Obecnie przebywa na niej tylko dwóch mężczyzn - kierownik stacji, doświadczony Siergiej i odbywający praktyki wakacyjne młody stażysta Paweł. Czas na stacji porządkują kolejne pomiary - co 4 godziny Siergiej i Paweł spisują wskazania liczników. Każdy z nich inaczej postrzega upływ czasu - dla Siergieja punktem odniesienia są lata spędzone za kołem podbiegunowym, perspektywa Pawła zawężona jest do kilku miesięcy.