Jak zakochałem się w Evie Ras

Za każdym spotkaniem stoi inne spotkanie, za każdym człowiekiem – inny człowiek, idąc do przodu, nieustannie się cofamy. W krótkim metrażu "Num globo de neve" André Gil Mata opowiada o starym sarajewskim kinie i pierwszej rozmowie z Seną, jego właścicielką. W zapachu, w cieple jej objęć, w otwartości, z jaką dzieliła się swoją historią,Za każdym spotkaniem stoi inne spotkanie, za każdym człowiekiem – inny człowiek, idąc do przodu, nieustannie się cofamy. W krótkim metrażu "Num globo de neve" André Gil Mata opowiada o starym sarajewskim kinie i pierwszej rozmowie z Seną, jego właścicielką. W zapachu, w cieple jej objęć, w otwartości, z jaką dzieliła się swoją historią, reżyser odnalazł wspomnienie bliskości dzielonej z ukochaną babką. Ona zaś – jak podejrzewał – zobaczyła w nim innego ducha, który na chwilę ożył i swoją uwagą ukoił jej sumienie. Okazało się, że w niedostępnym dla obcych wnętrzu kina toczy się zwykłe życie – tuż obok kabiny projekcyjnej, w której Sena z troską opiekuje się sfatygowanym projektorem na taśmę, a w trakcie seansów przesiaduje w milczeniu, jest i kuchnia, i sypialnia. W "Jak zakochałem się w Evie Ras" spokojna delikatność Seny zyskuje znaczące tło w postaci fragmentów jugosłowiańskich filmów z zapomnianą aktorką. Niewinność, młodość, bunt, dojrzałość – korowód granych przez nią postaci przechodzi kolejne kręgi wtajemniczenia w kobiecość. Jednak wydaje się, że to raczej wewnętrzny świat Seny wyświetla się na widzianym z oddalenia kinowym ekranie. więcej