Jauja to mityczna kraina El Dorado, arkadia na ziemi, miejsce szczęścia i wszelkiej obfitości , kraina mlekiem i miodem płynąca.
Legenda rozrosła i poszukiwacze Edenu nie powrócili z wypraw, nikt żywy.
Lisandro Alonso zabiera w intymna, hermetyczną podróż ojca i córki w idyllicznej, rajskiej Jauja. Kadr 4:3 statyczny obraz z niezwykle zjawiskową naturą, która jest fundamentem filmu, pustynia, bajkowe formy skalne, jeziorko ze skałą.
Akcji tu nie znajdziemy, towarzyszymy ojcu w poszukiwaniu córki, przemieszczamy się z Gunnarem Dinesenem, podróżujemy i uczestniczy dosłownie dzięki wąskiemu kadrowi,
Metaforyczność dwóch planów czasowych 1880 rok , obecne czasy i jaskinia, która jest drzwiami łączącymi dwa światy i spotkanie ojca z córką,
motyw z drewnianym żołnierzykiem, jaskinia z jeziorkiem, psy wilczarze i rezydencja...
Przepiękne zdjęcia ze zjawiskową muzyka i zaskakującym zakończeniem czynią ten film niezwykłym, statyczność obrazu zatrzymuje nas w miejscu onirycznym, filozoficzne przesłanie i przeniesienie do innego wymiaru. Nie polecam tego filmu wszystkim, ale dla plenerów i muzyki warto przebrnąć przez minimalizm środków wyrazu tak jednak głębokiego.
Viggo Mortensen doskonały.