O pustce egzystencji, o kobiecie, która nigdy nie była kochana i sama kochać nie potrafi. Dla której banalne czynności, mechaniczne rytuały, są jedynym wypełnieniem codzienności.

Jednak Jeanne Dielman ciągle na coś czeka. Nie na nową różową suknie, której regularnie wypatruje w skrzynce na listy. Na coś co swój zaczątek ma podczas drugiej nocy. To właśnie wtedy zaczyna rozumieć, że jej życie zostało uformowane przez innych m.in. przez patriarchalne społeczeństwo. To wtedy jej dotychczasowa rzeczywistość zaczyna się kruszyć. Nie zamknięta waza na pieniądze, opadający kosmyk włosów, rozgotowane ziemniaki. Pierwsze rysy.

Trzecia noc to nie tylko zabójstwo, to krzyk rozpaczy, to brutalne uzmysłowienie sobie straconego życia podczas, którego sama (z pomocą innych) wybrała drogę przeciw wolności.

Film wstrząsający poprzez swoją ciszę.

Olbrzymie podziękowania dla osoby (osób?), które zdecydowały się dystrybuować ten film w kinach latem 2023.

Zatem do widzenia.