Film niezły ale nic poza tym. Sam pomysł i fabuła jest bardzo zachęcająca. Podobnie jest już podczas oglądania filmu. Początek jest obiecujący, świetne wprowadzenie widza w nowe realia, świetne ujęcia opustoszałego Nowego Jorku. Will Smith jest niezły, scenariusz nie najgorszy. W dosyć interesujący sposób ukazano nam pewne zmiany w psychice głównego bohatera: rozmawia z manekinami, w niektórych momentach nie ma nawet pewności czy mówi do manekina czy do prawdziwego człowieka, zżera go strach przed nocą oraz przed samotnością. Najlepiej oddają to nam słowa wypowiedziane do jednego z manekinów w sklepie: "Proszę powiedz mi: cześć". Jednak druga połowa filmu, fabularnie rozczarowywuje ale wprowadza więcej napięcia. Samo zakończenie jest już kiepskie i przekombinowane [uwaga SPOILER], główny bohater nie musiał umierać. Skoro wybuch granatem miał załatwić sprawę, równie dobrze mógł go wrzucić przez rozbitą przez mutanta szybę (jak dobrze pamiętamy, w szybie owej powstała dziura) i szybko schować się do kryjówki. Gdy już miałem nadzieję, że twórcy pozbyli się tym razem patosu okazało się, że i tym razem bez patosu się nie obędzie. No ale bez przesady, wcale to mnie tak nie drażniło. Generalnie film broni się kilkoma dobrymi scenami i całym początkiem. Wiele elementów, które można było zepsuć w filmie zostały zepsute ale liczy się to, że "Jestem legendą" nie nudzi (przynajmniej mnie) i ogląda się przyjemnie. Jest jeszcze jeden pozytyw, który według mnie poprawia ogólny odbiór filmu. Według mnie "Jestem legendą" jest o wiele mniej efekciarski niż mógłby być. Skupiono się bardziej na głównym bohaterze, jego dramacie i pewnym przesłaniu - przestrodze, a to plus. Stąd wysoka ocena 6/10