Dla mnie ten film jest wielki. Straszny, śmieszny i wzruszający zarazem. Świetne poprowadzona akcja, przedstawienie bohatera w samotności i szukaniu lekarstwa na ratowanie ludzkości.
Dni Neville'a wyznacza stoper. Nasz bohater każdego dnia o tej samej godzinie się budzi, je śniadanie, idzie do wypożyczalni wideo, zamienia kilka słów z ulubionymi manekinami. W południe melduje się w tym samym miejscu Nowego Jorku i liczy na to, że pojawi się tu ktoś żywy. Dokładnie o tej samej godzinie tuż przed zapadnięciem zmroku zamyka mieszkanie na cztery spusty i zasypia.

Scenarzyści obrazu "Jestem legendą" poradzili sobie świetnie, dzięki czemu w ich dziele pojawia się przynajmniej kilka oryginalnych pomysłów. Niewątpliwym atutem produkcji jest także brak amerykańskiej flagi i patetycznych monologów bohatera. Ponadto do zalet "Jestem legendą" należą: zdjęcia opustoszałego i zarośniętego Nowego Jorku zrealizowane faktycznie w mieście, a nie na komputerze; kilka scen walki z budzącymi się nocą potworami oraz przede wszystkim... Will Smith, który nawet całkiem sam na Ziemi jest jakiś taki lekkostrawny.

Film łączy ze sobą kilka gatunków. Oczywiście najważniejszy jest sf, ale nie brakuje dobrze nakręconych scen akcji oraz dramatu, szczególnie wypływającego z ekranu, gdy Robert Neville w retrospekcjach przypomina sobie moment rozstania ze swoją rodziną i odcięcia Nowego Jorku od reszty świata. Widzimy tu także samotność człowieka pozostawionego samemu sobie. Najbardziej wyraziste jest owo uczucie, gdy Robert prosi manekina z wypożyczalni filmów, aby ten się z nim przywitał. Cały czas jednak doktor żyje nadzieją, iż gdzieś tam przetrwali jednak ludzie podobni do niego, dlatego każdego dnia w południe wysyła w eter komunikat o tym, że przeżył, gdzie jest i że może udzielić im pomocy.

Will Smith nie zawiódł. Zagrał swoją rolę znakomicie. Sam nie wiem kiedy zacząłem ważyć słowa przezeń wypowiadane i stawiać siebie w podobnym kontekscie. Najzwyczajniej w świecie kupiłem tę postać.
"Jestem Legendą" wypada pochwalić także za ścieżkę dźwiękową, nad którą pracował niezwykle doświadczony James Newton Howard (muzyka do ponad 80 filmów). Towarzyszy ona wybranym scenom walki, ucieczek, ale także zwykłym domowym czynnościom, jakim oddaje się główny bohater. Znajdziemy tam zarówno symfoniczne brzmienia, jak również elektroniczne numery budujące w odpowiednich momentach klimat.

Świetne kino. Polecam.