Jedyne, co może poruszyć w filmie, to wizja opustoszałej metropolii.
Cały pomysł z wirusem jest lekko naciągany, dlaczego chorowały psy i ludzie, a jelenie już niet? (może to być uznane za delikatne dopatrywanie się niedociągnięć, ale irytuje, kiedy czujesz, że robią z Ciebie idiotę.)
Historia o żonie i dziecku oklepana (rozumiem, rozłąka etc, no ale może w jakiś bardziej nowatorski sposób by to przedstawić?)
Wzruszył mnie umierający pies, Will Smith prężący swe afroamerykańskie ciało spowodował zainteresowanie.
A no i odgłosy wydawane przez mutantów, jako element radosnej twórczości Mike'a Pattona na plus.
Zakończenie totalnie patetyczne, amerykańskie (i tak oto przetrwał amerykański naród! yeaa).