Johnny się wyrobił. Z sieroty życiowego stał się agentem pełną gębą, nawet mimo, a może raczej dzięki wydaleniu z MI7. Nie to jest jednak najważniejsze, ważniejsze jest to, że nadal potafi rozśmieszyć. Może już nie tak bardzo jak część poprzednia, ale w niektórych momentach wypada lepiej, jest parę ciekawych pomysłów, dzięki czemu koniec końców ocena jest taka sama. Miło było znowu zobaczyć na ekranie Anderson, Atkinson mimo że posiwiał nic nie stracił z umiejętności. Ogółem nie jest źle, można bez większych obaw obejrzeć i pośmiać się z najbardziej niezdarnego agenta w historii.