Na Interii pojawił się dosłownie taki sam komentarz... Chyba dwa inne filmy oglądaliśmy, każdy wyciągnie z tego filmu to co chce wyciągnąć i takie będzie jego zdanie. Mi się film podobał i jestem pod wrażeniem całości.

Cudownie! Nic dodać nic ująć, może tylko to, że aktorzy grają nadal jak czarno-białych filmach przed II wojną

Ależ to nie jest film o kamerdynerze. To nawet nie jest film o miłości (jak niektórzy oczekiwali). Idealnie opisał to jeden z recenzentów "Właściwym bohaterem filmu jest ziemia, po której przez pół wieku stąpają bohaterowie – odporna na zmiany granic i zawieruchę historyczną, ale też obojętnie odnosząca się do okropieństw dwóch wojen światowych." Dlatego warto poznać wcześniej historię regionu, żeby zobaczyć i poczuć emocje związane z tym, co się tam działo na przestrzeni lat. Ja pochodzę z Pomorza i choć Kaszubką nie jestem, to czułam ciarki oglądając ten film. Dla mnie przepiękna produkcja.

Dokładnie. Myślę, że Pomorzanie inaczej będą odbierać ten film - w zasadzie od czasów „Wolnego Miasta” Różewicza jest to chyba pierwszy film, ktory skupia się na skomplikowanych losach naszego regionu. Jest jeszcze „Róża”, która choć opowiada o Mazurach jest historią uniwersalną także dla regionu Pomorza - u nas działy sie te same rzeczy. Dlatego ja też miałam ciarki i pewnie nie zauważam niedociągnięć, gdyż bardzo emocjonalnie odebrałam ten film. Piaśnica... nikt w Polsce nie zrozumie co to słowo u nas znaczy i jakie emocje wywołuje. Ciesze sie ze ten film powstał, moze choc troche pomoże on zrozumieć Polakom z innych regionów przed jakimi wyborami i sytuacjami stawali nasi dziadkowie żyjący w tym tyglu narodowosciowym na Pomorzu.

Dla mnie niestety nie pokazuje... Pięknie oprawiona w zdjęcia historyjka bez emocji, bez wyrazu. Wręcz jestem zla, że nie przekazano żadnych emocji, że nie pokazano historii w taki sposób, aby chwyciła za serce. Nie zapamiętam tego filmu na zbyt długo.

Zgadzam się.

Zgadzam się z Tobą i jedyne, co mi przeszkadzało w tym obrazie, to gra aktorska Zydek.

Można wiele napisać ... ale że nie budzi emocji... nie wiem jak grubą trzeba mieć skórę, żeby nie poczuć emocji. Niesamowite wrażenie...po takie emocje chodzi się do kina.

komentarz w punkt, podpisuję się obiema rękami pod Twoją opinią

innym problemem jest fakt, że na tym portalu opiniotwórcą czyli tzw. krytykiem filmu "Kamerdyner" jest osoba, której ulubiony film jest o: "Uciekającym przed swoim szefem mordercą, który ratuje nastoletnią prostytutkę i zabiera ją ze sobą. Razem podróżują do jego rodzinnego miasteczka w nadziei na uniknięcie konsekwencji". Kolejnym filmem z jej top-listy to "Szkoła melanżu" - mowa o M.Steciak, byłoby miłe uzasadnienie swojej opinii, póki co M.Steciak ocenia "Kamerdynera" na 3 punkty i to jest jej cały komentarz, tym samym staje się wdzięcznym tematem dla W.Allena

Może przed wejściem na oceny filmów powinno być pytanie kwalifikujące, dzielące widzów na dwie grupy "Czy lubisz Woody Allena?" Wśród moich znajomych jest to miarodajny gustomierz.

"Film jakby w ogóle fabuły nie miał" - nie wiem czy zwróciliście uwagę, ale ta osoba napisała jak w cudzysłowie. Dziś oglądałam film po raz czwarty i za każdym razem mam łzy w oczach; może dlatego, że jestem z Kaszub, a może dlatego, że osoby takie jak Genewia wypowiadają się na tematy, o których nie mają pojęcia, może dlatego, że osoba taka jak Genewia, nie znając historii swojego kraju, napisała "nie polecam" na temat filmu, który o historii jej kraju opowiada, a nie, jak jej się wydaje, o historii jakiegoś kamerdynera. Spokojnie, przepraszam za niepotrzebny patos, moje łzy wzbudza film "Kamerdyner" Filipa Bajona, który jak najbardziej polecam.

Gdyby ten film dało się przerobić na papier toaletowy znalazłby sensowne zastosowanie. Niestety się nie da :)