Młody żołnierz zostaje oskarżony o niesubordynację przy ostrzale w pierwszych scenach batalistycznych. Szkoda, że tak szybko zacząłem żałować, że w kinach nie ma reklamacji za wadliwy produkt.

Piasek i ślepaki szalały przy konfrontacji strzelców naprzeciwko wozów, żaden z żołnierzy nigdy nie widział czekolady, ani tym bardziej przepustki na weekend za wzorowe strzelanie. Niefartem między kapiszony zabłąkały się dwa ostre naboje, które narobiły za dużo zamieszania na planie filmowym. Chłopaki już od momentu wybuchu pogubili się jak dzieci we mgle czego konsekwencją była szybka strata towarzysza, również tamtego dnia czekał przykry los medyka bo wszyscy zapomnieli czym jest ogień zaporowy i wspólne krycie. Niestety medyk miał oczy i widział braki w wyszkoleniu wojaków, gdyby nie to, film skrócił by się o dobrą połowę. Mówi się, że czego oczy nie widzą tego sercu nie żal, dlatego szybko trzeba było wskazać na winnego jedynego, który jeszcze widział. Polecenie było niewykonalne, czego dowodzi strata kolejnego kompana w udowodnieniu, że było.

Akcja susami przenosi się pod City Hall, które okazuję się, bez wprowadzenia, bastionem marzeń opozycji. Żołdaki przetrzymują jeńców, mają żywności na 3 dni w teorii i w praktyce (odwołanie do tragicznego dialogu ze specjalsami), dzieje się tak bo musi i koniec, nie pytaj po co. Szybko przychodzi pora na strzelanie i wtedy film kuleje na dwa kolana, kamerzysta ma parkinsona i grunt mu się sypie pod nogami, szaleje dookoła szybkimi ujęciami więc nie ujrzysz momentu, w którym ktoś zgodnie z zamysłem podmienia kapiszony na broń ostrą. Dzięki pomocy Gromu i dofinansowaniu z PISF amunicja się nie kończy i nie trzeba jej liczyć, mamona daje po oczach i bohaterowie szybko zapominają o całym szkoleniu, nie jest już ważne szkolenie taktyczne i przestrzeganie zasad (całe to szaleństwo ze strzelaniem bez rozkazu).

To jest twarde kino, musi dziać się dużo więc i k**wy nie brakuje, szkoda że w większości brzmi bez przekonania, ciężko było mi się wczuć w zachowania aktorów i ich wulgarne dialogi. Tak, dialogi.. szkoda, że to nie gra to szybko przeklikał bym sceny z rozmów dowódcy specjalsów, dawno nie słyszałem takich bzdur, a szkoda bo akurat sceny rozmowy z polskim dowódcą są nagrane spójnie, wszystkie są sfilmowanie w niskim kluczu, ze światłem zastanym, które fajnie oddają klimat sytuacji i chyba właśnie one są najsilniejszym momentem całego filmu, tylko nie jest to kino nieme.

Film musi pozostawić po sobie "coś", gdy tego nie robi jest po prostu nijaki i słaby, to jest mój dziewiczy raz, gdy nie mam żadnych refleksji, a nie po to zostawiam krwawicę w kinie. To wyczyn, że Karbala nie przekazała żadnych emocji, a ja bardzo nie lubię, gdy film nic po sobie nie ma, wtedy się złoszczę.