Aspirującą reżyser i kaskadera łączy romantyczne uczucie przerwane przez wypadek podczas kręcenia wspólnego filmu. Kaskader łamie kręgosłup podczas upadku z dużej wysokości. O tym co się działo później nie wiemy nic poza wspomnieniami kaskadera: "ona starała się tak mocno być przy mnie ale ja tylko... nie mogłem tego zrobić".
Tak więc kaskader będąc na dnie piekła rozpaczy, po utracie kariery i zdrowia powiedział parę razy "coś" do swojej księżniczki, co spowodowało, że księżniczka sobie poszła dalej swoją drogą. Nie wiemy co powiedział ale było to tak duże naruszenie norm moralnych progresywnej ameryki odnośnie jak zwracać się do kobiety, że uzasadniało całkowite zerwanie kontaktu z jej strony. Gdy kaskader otrzymuje szansę na ponowne spotkanie przeprasza, przeprasza i zapewnia księżniczkę że będzie ją przepraszać milion razy.
Aby udowodnić swoje oddanie kaskader postanawia rozwiązać problem produkcyjny księżniczki bez mówienia jej o tym pomimo, że okazji do wyjaśnienia sytuacji było bez liku.
Ja tylko przypomnę pewien bon mot Monroe, który kobiety uwielbiają powtarzać również dzisiaj: "jeżeli nie mogłeś mnie znieść gdy byłam najgorsza, nie zasługujesz na mnie gdy jestem najlepsza"
Szczerze to nie mogę zrozumieć zerwania kontaktu ze strony kobiety w takie sytuacji a podwójnie nie rozumiem gierki jaką księżniczka toczyła z kaskaderem przy różnych okazjach. Dorosła dojrzała osoba przyjęła by przeprosiny i sama by przeprosiła.
Ale musimy wziąć pod uwagę, że mamy hollyłódzką księżniczkę, która kastruje bad boya, wyrywając na żywca te jego cechy których nie znosi i redukując go do simpa.
Scenariusz za progresywne przesłanie 1/10