Też jestem zdania, że to pomnik Michaela Madsena. To chyba najlepsza jego rola. Ze wszystkich postaci on był tą najciekawszą, spokojnie można go nawet polubić zwłaszcza, że nie był do końca zły i w porównaniu do całej reszty nie kierowała nim chęć zabijania.

O mój Thorze, myślałem, że tylko ja odbieram KB2 jako podświadomą (?) spłatę długu wobec Madsena za genialny występ w "Pieskach". Uwielbiam Madsena i tu aż rzuca się w oczy, jak pięknie jest celebrowany ze swoją nonszalancką urodą i tym łobuzersko-wisielczym sposobem bycia. Otoczenie, kostium, i to jak pokazuje go kamera Richardsona - kwintesencja współczesnego Dzikiego Zachodu, i Madsen pasuje tam jak nikt. W ogóle KB2 bardziej mi podchodzi emocjonalnie niż KB1 ze względu na to, że to najbardziej westernowy film Tarantino (tak, tak, bardziej niż "Django" i "Ósemka"), w dodatku z wyraźną (choć nie dominującą) domieszką sosu spaghetti m.in. w postaci muzyki. Jak KB1, przy swojej warsztatowej perfekcji, jest dla mnie ciężkostrawny, bo przyprawiony nie w moim guście (nie przepadam wschodnim kinem zemsty), to tutaj i tempo i klimat i bogactwo dialogów i mnożenie niuansów nieobecnych w jedynce - wszystko gra.