Dla takich właśnie filmów wymyślono odrębną kategorię: "cheese" bądź "so bad it's good" (właściwie nie ma polskiego odpowiednika, u nas filmy są po prostu złe, koniec kropka). Charakterystyczne dla lat 80tych badziewiarstwo serwowane jest w takim natężeniu, że zamiast irytować: bawi. Krzykliwe stroje, sterczące, tlenione fryzury, muzyka disco - wszystkiego mamy tu pod dostatkiem.

Kobiety uczęszczające na kurs aerobiku stają się celem ataków psychopaty. Kim jest zamaskowany szaleniec i jakie ma powody, by zabijać? Tego oczywiście dowiadujemy się pod koniec, choć nie obędzie się bez charakterystycznego twistu. Już się domyślamy, kto za wszystkim stoi, a tu figa - wcale nie! Mniejsza o sens. Wątpię, czy ktoś ogląda slashery dla kryminalnej intrygi.

Ciekawsze, lecz pozostające bez odpowiedzi pytanie brzmi: dlaczego morderstwa dokonywane są za pomocą gigantycznej pinezki?!? Czy naprawdę można zaciukać nią kogoś na śmierć? Zapewne, jak ktoś się uprze, a ofiara będzie wyjątkowo niemrawa. Niemniej na ekranie wygląda to absurdalnie. Nawet bardziej niż zabójca w stroju misia z muszką (GIRLS NITE OUT, 1984, Robert Deubel).

Dziewczyny są atrakcyjne, lecz brakuje wśród nich prawdziwych piękności. Najciekawiej wypada pod tym względem Murzynka, jako pierwsza idąca "pod pinezkę". Jest tu również sporo kulturystów, paradujących bez podkoszulek, więc jeśli ktoś to woli...