Film przedstawia pięć niezwykle smutnych postaci, których życiem jest chodzenie do kin i oglądanie nowych i starych filmów. Nie mają życia zawodowego ani prywatnego. Całymi dniami przemieszczają się od kina do kina, wertują repertuary i godzinami układają harmonogramy na kolejne dni i miesiące. Liczba rocznie oglądanych filmów to kilka tysięcy. Oglądając to trudno nie pomyśleć, że jest to chore. Ma to jednak pewną zaletę... pozwala poczuć się lepiej tym, którzy do kina wprawdzie chodzą (nawet - tak jak ja - dość często), a jednak nie aż tak, jak te postaci.
Sam film jednak pozostawia wiele do życzenia. Brakuje jakiegoś jednego spójnego konceptu. Widać, że film tworzyło więcej osób i to przez dłuższy czas. Niektóre sceny są po prostu kiepskie i na DVD mogłyby się znaleźć, ale wstawienie ich do głównej części jest trochę zbyt ryzykowne. W sumie można obejrzeć, ale zachwycać się nie ma specjalnie czym.