Spoiler

Gwoli ścisłości, to francuska młodzież (współpracownicy Julii) nie znała historii obławy i deportacji żydów z Francji.
Zarówno "Klucz Sary" jak i "Obława" dotykają tej samej materii, to pierwsza produkcja jest o wiele bardziej udana. Historia jest zgrabnie i ciekawie przedstawiona, przykuwa i zaciekawia. Losy samej Sary są przekonywujące. Mały minus, to niepotrzebny wątek ciąży i jej wpływu na małżeństwo Julii, mógłby być zawężony do minimum, skoro miało to wpływ na ostatnią scenę filmu tj. nadanie córce imienia kobiety, której losy odtwarzała.
Natomiast drugi film jest właśnie przesłodzony, nieinteresująco przedstawiony z poczuciem niewykorzystanego potencjału. Osobiście nie czułem i nie potrafiłem się wczuć w historię deportowanych rodzi. Sądzę, że miało tutaj znaczenie zaniechanie m.in. charakteryzacji aktorów, gdzie po kilku dniach spędzonych na welodromie w brudzie, ścisku, duchocie wszyscy wyglądali jakby przed chwilą dotarli tam z porannego spaceru. Pomijając fakt, że "Obława" ukazywała losy żydów jak przygodę, za którą nie czai się tragedia.

Zgadzam się całkowicie. "Obława" - szkoda czasu. "Klucz Sary" - bardzo dobry film.

absolutnie nie jest przesłodzony. może nie jest aż tak naturalistyczny jak polskie 'W ciemności' (i w sumie dobrze), ale historia Sary jest niezmiernie przejmująca i smutna..
może jestem nadwrażliwa, ale opowieści o dzieciach i ich rodzinach przechodzących piekło wojny są dla mnie zawsze druzgoczące

Jedno nie wyklucza drugiego. Tak jak napisałem - historia jest wciągajaca, bezsprzecznie przejmująca, smutna. Do tego, żeby to zrozumieć wystarczy być osobą wrażliwą (nadwrażliwość to chyba jakiś stan patologiczny?). Niestety dla mnie sposób w jaki historia została poprowadzona jest nie do zaakceptowania: wyjaśnianie sytuacji poprzez dialogi bohaterów, osobiste wątki dodające dramatyzmu wystarczająco już dramatycznej histori... nie - moim skromnym zdaniem pozostawiono zbyt mało miejsca dla własnych przemyśleń i osądów. Filmy, w których łopatologicznie wkłada mi się do głowy jak nalezy rozumieć film zupełnie mi nie odpowiadają choć rozumiem (z doświadczenia), że tylko takie produkcje jest w stanie załapać amerykańska młodzież. I tu również odpowiedź na zarzut Kermita - Żle mnie zrozumiałeś: francuska młodzież w produkcji, ale amerykańska przed telewizoerm.

Film jest praktycznie w całości po francusku i pewnie w ogóle nie trafił na amerykański rynek może jedynie w postaci nośników, ale na pewno nie do kina. Poza tym amerykanie lubią pompatyczne filmy najlepiej wojenne w stylu "Szeregowca Ryana" i jego patetyczne dialogi, czy teraz "Wroga nr1", który zgarnie 500 nagród. Do nich ten film trafiłby gdyby był w całości o wydarzeniach obozowych, ale ja cieszę się, że właśnie zaskoczył mnie zupełnie inną historią. Nie było znów charakterystycznych dla amerykańskiego kina happyendów (przykład rodzeństwa). Gdyby za ten film zabrał się Spielberg to dopiero miałbyś powody do narzekania, choć Lista Schindlera moim zdaniem była dobra. Co do prowadzenia widza za rączkę, no może tak jest, wszystko zostaje wyjaśnione i rzeczywiście widz niewiele musi się zastanawiać. Reżyser nie miał w zamiarze stworzenia intelektualnego kina i bardziej skupił się na samej historii. Mnie ta historia wciągnęła i zafascynowała, dlatego jestem zadowolony.
Dla mnie osobiście sama obława Vel D'Hiv była czymś nowym, nigdy o niej nie słyszałem. W Polsce o tym fakcie się nie wspomina rozliczamy się tylko z tego co naziści robili na naszych terenach. Czytałem o deportacjach żydów "spod okna" Piusa XII i jego biernemu zachowaniu, o czym zresztą też się nie mówi ze względu na fakt, że jest to niewygodne dla kościoła katolickiego.

Może nie przesłodzony, ale zrobiony bardziej w konwencji wyciskacza łez, niż filmu paradokumentalnego. Ważniejsze jest pokazania tragedii, dramatu, cierpienia ludzi, niż jak to się dokładnie odbywało.
Moim zdaniem słabością filmu jest raczej słaba, naiwna gra aktorska dzieci. I przez to niektóre sceny wydają się być naiwne.

To nie jest film dokumentalny, który ma za zadanie odtwarzać historię dawnych dziejów...Moim zdaniem "Klucz Sary" ma za zadanie wzbódzić emocje w widzu, lecz tylko te autentyczne nie pokazując w sposób "przerysowany" smutnych scen.

Jeśli o naiwności mowa. Jest scena, w której Niemcy za ukrywanie zbiegłej żydowskiej dziewczynki uspakajają gospodarza, że musi się "tylko" zgłosić na policję, aby spisać zeznania. Ja wiem, że u nas w Polsce bezwzględnie groziła kula w łeb, a we Francji ewentualnie grzywna, ale mimo wszystko, jakoś naiwnie to wyszło przecząc poczuciu grozy. Podobnie z transferem małej Sary przebranej za chłopca w pociągu , którą w każdej chwili mogły zdemaskować długie włosy.

Celna obserwacja. Ja osobiście czekam na film o zagładzie chasydów polskich przez niemieckich nazistów i żydowskie elity nibyasymilowane. To byłby obuch dla tzw. Zachodu, tzw. Wschodu, dla lewactwa i Polactwa.

Obawiam się, że się nie doczekasz, nawet w obecnej sytuacji politycznej;)

Wiem, że masz rację, ale wierzę, że się mylisz.