Jak zwykle się z Tobą nie zgadzam. Wspaniałe aktorstwo Johansson, Bany, ale przede wszystkim Portman. Mnie te intrygi również wciągały (nie jak narkotyk, gdyż takowych nie biorę, więc nie oceni). Rola Kristin Scott Thomas jest tak malutka, że ciężko mi na jej temat w ogóle coś powiedzieć. Fabuła nie musi być zawiła, aby być ciekawą. Daję kochanicom 9/10.

Intryg było tyle co kot napłakał, jeśli w ogóle. Johansson z tym krzywym obliczem, opuchniętymi warami, cofniętym czołem i wielkim nochalem, z tą swoją jedną i tą samą miną, mogłaby zagrać z powodzeniem pokojówkę damy dworu,albo pomywaczkę w dworskiej kuchni. Po Portmanowej spodziewałem się czegoś więcej, przez pierwszy kwadrans jest OK, ale potem jej postać zmienia się w jakąś psychopatkę, którą należy zamknąć w zakładzie psychiatrycznym. Na linii Portman-Johansson nie iskrzy tak jak powinno, ot były sobie dwie córeczki Boleynów, i co z tego. Bana też się nie popisał, jakiegoś wielkiego uczucia z jego strony nie widać, szuka po prostu klaczy rozpłodowej, jedna nie odpowiada, nic to, weźmie następną, przez to może jest bardziej wiarygodny od wspomnianych aktoreczek. A propos Kirstin Thomas, wielkich aktorów poznaje się po tym, że nawet w małych rólkach błyszczą jakby byli głównymi bohaterami, w ten sposób powstają takie miniaturki perełki, które można nieraz spotkać w najgorszym g...