Jeżeli chodzi o przekazywanie emocji od samego początku. Czuć pustkę w życiu głównego bohatera i brak prawdziwych emocji Clair. Może właśnie dlatego główny bohater dał się nabrać " na miłość". Od pierwszego telefonu Claire po jej "chorobę" wyczuwa się w filmie jej fałsz, jednakże próba zapełnienia puski w swoim życiu i wypełnienia czymś samotności Virgila daje mu złudną nadzieję. Jak dla mnie film zbyt się ciągnie w czasie.... Wszystko toczy się w tej "pustce" zbyt powoli żeby niby uśpić czujność widza, lecz mimo to film jest przewidywalny.