radu jude ajfonem jedenaście pro modlitwa prawdziwego rumuna mówiącego po polsku do narodów:

współczesności, pocieszycielko strapionych. racz ty gardzić potrzebom naszym, abyśmy nie wszystek pomarli. wszak sumienie rzecz bezcenna - taka, którą nie można bo nie wolno kupczyć.

jest w tym filmie jedna scena - kropla, w której dna zawiera się cały ocean; zarazem więc taka, która na wiele sposobów będzie w filmie powracać - scena zasłaniania kaloryfera.

kaloryfer - wizualny bodziec wyzwalający, ewokuje sumienie, które należy jak najszybciej zagłuszyć, a czym? jakąś tam kartonikową atrapą z namalowanymi nań konikami, tandetną imitacją karuzeli.

radu jude mówi rzecz prostą, acz celną: twoja współczesność nie ma ci do zaoferowania nic poza taką właśnie wesołą atrapą z konikami.

przelotne romanse, psiapsiółki psiapsiące, ideologie, religie, więzi społeczne, sądy osób starszych, nowe narkotyki, mocne alkohole, posążki buddy i kriszny, jogibogibujdy - wszystko to atrapy, tapety w koniki dla sumień.

wszystko to krzyczy: sezamie sumienia, zamknij się!

a zatem: lepiej pozostać na sprawdzonych, z góry upatrzonych, bądź też narzuconych pozycjach, z ich sklonnościami do minimalizowania niewygody i maxymalizowania przyjemności, albowiem wartości ludzkie mniej są ważne niż postęp ekonomiczny.

dlaczego nie mówimy o tym co nas boli otwarcie - zapytywał pewien pieśniarz, diagnozując problem.

radu jude się śmieje, idzie o dwa kroki dalej. mówi - nawet jeżeli się odważysz, przemówisz, przełamiesz, wypowiesz największą prawdę, niczego to nie zmieni, nie ma to znaczenia. systemy szybkiej konsumpcji treści, nowoczesny kapitalizm, chaos informacyjny, epoka nadmiaru - zignorują twój głos, zbagatelizują go, albo jeszcze gorzej - przekształcą twój głos w swój kontent.

jesteś semantycznym workiem na wirusy, nie wiedziałeś?