Po kleksie myślałem, że już umarłem ze wstydu widząc te popaprane ambicje, ten narcyzm w wydawaniu budzetu, czasu i pracy utalentowanych ludzi (obsada, post, światło, boooorze…), ale jeśli coś ma szarpać moją lewicową wrażliwość, to zatrudnienie i męczenie i zawracanie głowy kogokolwiek, kto musiał się przy KOSIE - czytankowym gniocie - zgrywać i terminów dotrzymywać i udawać, ze wie co robi i nie zwariować. Braciak to nawet na świadomce gra tak na pół gwizdka z miną „kogo ja tu gram..? i ktora postać mówi wspolczesna polszczyzną a ktora nie, i dlaczego, halo, pomocy” i za to mu chwała, bo Braciak jakby cały nudziarski nieśmieszny niegroźny film mrugał okiem, że o czort IMĆ chodzi i on to rozumie… Maślona oddaj moje 124 minuty i grand prix komukolwiek innemu, serio, serio. Serio. Bez śmiechu tej laski z karczmy w tle (byłem embrionem, wstydziłem się wtedy i za szlachtę i za generycznego Żyda za barem, za wszystkich) i bez kartonowego śmiechu Paceka jak walnal młotkiem w łeb Braciaka, bo film ów jest robiony przez ludzi BEZ poczucia humoru, bez zupełnie. Komu się podobał, ten klasycznie, po polsku, boi się przyznać sam przed sobą, że mógł nie wydać tego hajsu na bilet, więc udaje przed znajomymi, że WARTO. LUDZIE NIE WARTO. Jeśli coś ten film przekłuwa, to lewacką bańkę znad Wisły, która myśli, że może jednocześnie zatrudniać czarnego Amerykanina i nazywać go per „kasztanowy” w filmie i porównywać jego blizny z bliznami białego, co dostał łomot od innych białych. Powodzenia w głoszeniu tej tezy w kinach w USA xD Rak mózgu nr 962: czy Maślona to nie jest to pokolenie filmowców, których zmęczyła polska umęczona, rozkrzyczana, brudna, biedna, smutna i bez dialogów w polskich filmah ich profesorów z filmówek? I ZNOWU mamy teraz oglądać smutę w błocie? Stare polskie filmowe błoto było przynajmniej bardziej szczere, to nowe narzekactwo jest festiwalowo dotacyjne. Maślona przeproś za Domingo Bostona #cringefest #cringeprix #cringeprix2024