Idąc do kina spodziewałem się kina historycznego pokazującego ostatnie chwile I RP. Dostałem jednak film umownie ulokowany w Polsce w XVIII wieku z fabułą oraz postaciami wymyślonymi przez twórców. Nie ma tu powstania, a Kościuszko odgrywa drugoplanową rolę w wykreowanej opowieści. Skoncentrowano się natomiast na pokazaniu konfliktu dwóch braci o spadek oraz na prześladowaniach chłopów przez szlachtę(której wybitnie przejaskrawiony sadyzm aż wylewa się z ekranu). Tak jak pisałem wcześniej nie ma tu powstania, ale pojawia się krótki wątek jego przygotowania, który prowadzi do tego, że szlachcic to człowiek mało rozgarnięty. Jednak jak już uda pogodzić się z tym, że to nie jest do końca kino historyczne to można wciągnąć się w taki westernowy charakter tego filmu. Dołożyłbym do plusów również postać Dunina, którego bardzo dobrze gra Robert Więckiewicz. Scena przy stole z jego udziałem potrafiła wzbudzić uśmiech połączony z napięciem, choć tutaj mam jednak pewne zastrzeżenie do wybitnie marnej spostrzegawczości rotmistrza ;) Podsumowując ostatecznie dostajemy coś na wzór westernu ulokowanego w XVIII-wiecznej Polsce połączonego z komediodramatem. Obejrzeć z nudów można, ale zaznaczam, że nie jest to film, który przybliży nam dobrze sylwetkę Kościuszki oraz samego powstania.