Bałem się że będzie totalna zżyna z Django, ale nie było tak źle. Jest też sporo nawiązań do Nienawistnej ósemki. Z plusów to na pewno scenografia, kostiumy i charakteryzacja na najwyższym poziomie z dbałością o detal. Aktorstwo też pokazało klasę. Samo przesłanie filmu, bardzo ciekawe, kolejny po 1670 przykład że kino o I RP nie musi być moralizatorskie w (tfu) sienkiewiczowskim stylu. Pokazuje nam też że Kośicuszko to bohater na jakiego nie zasłużyliśmy. Świetne porównanie niewolnictwa i kolonializmu do pańszczyzny. Sama fabuła delikatnie mnie zmęczyła, zakończenie też w trochę dziwnym momencie. Ogólnie 7/10 jak dla mnie.