2.) Nieścisłość historyczną, którą laik dostrzeże bez wysiłku, dziwiąc się przerysowaniom oraz pewnym wydarzeniom. Zatem zauważy gołym okiem nadmierną fantazję. To tworzy wrażenie nierealności, sztuczności, nieprawdopodobieństwa. Ogólnie film trochę śmieszy.
Wiemy, ze szkoły podstawowej, że Kościuszko ukończył Szkołę Rycerską, że znał etykietę i zgodnie z ideą owej szkoły był, zatem „rycerski”, czyli bardzo honorowy ( proszę się zapoznać z tym, czego uczono w owej szkole, tańca, usługiwać damom, jazdy konnej, szermierki, rysunku, matematyki rozumianej, jako rachunków itp., … czyli rycerskości). Wiemy również, że pochodził z ubogiej szlachty, ale dzięki protekcji Czartoryskich, jako osoba niezwykle zdolna został wysłany do Paryża na nauki, gdzie uczył się na Akademii Malarskiej rysunku, zdobywając wiedzę potrzebną do zawodu inżyniera, konstruktora. Biorąc pod uwagę realia tamtej epoki można rzec, że był specjalistą wysokiej klasy. Porównując to do dzisiejszych czasów, to tak jakby był konstruktorem tworzącym roboty. Zdecydowanie, to nie był zabijaka, szukający przygód, tworzący spiski, konspirację, to nie jest typ łobuziaka. Należał do wąskiej grupy twórców machin, fortyfikacji, umocnień. To epoka Oświecenia i zgadza się, że nie wszyscy są oświeceni, jednak w filmie widzimy naturalizm, brud i smród, bohatera, który staje w obronie uciekiniera, niczym BRUDNY HARY, wymierzający sprawiedliwość. Tadeusz Kościuszko wędruje jak na Dzikim Zachodzie z ciemnoskórym kamerdynerem. Rzeczywiście Tadeusz Kościuszko miał przyjaciela, towarzysza walki, którym był murzyn – jego osobisty kamerdyner (Agrippa Hull), jednak nie zgodził się on przyjechać z nim do Polski. Wiemy, że mu to proponował, nasz bohater, jednak on nie skorzystał z możliwości przyjazdu do naszego kraju.
Miał natomiast nasz bohater służącego, który później, gdy Kościuszko dostał się do niewoli towarzyszył mu. Był nim Jean Lapierre, spolszczony na Jan, którego nazwisko zostało odkryte przez polskich badaczy, a który, jest nieznany amerykańskim historykom. Przypuszcza się jednak, że był on tylko służącym.