Króla Lwa pierwszy raz obejrzałem w wieku 4 lat na kasecie VHS leżąc na oddziale intensywnej terapii chory na raka w 1995 roku. Film ten był ze mną przez całe to cierpienie, towarzyszył mi w walce z chorobą niemal codziennie, co odcisnęło na mnie takie piętno, że dzisiaj nie daję rady obejrzeć tej bajki jak każdego innego filmu. Nic mną tak nie porusza jak to. Dla mnie bezwzględne arcydzieło, przede wszystkim z perspektywy wspomnień, ale również biorąc pod uwagę muzykę, fabułę, klimat.
11/10