Najpierw o treści: dokument z tych łatwych, lekkich i przy- lub nieprzyjemnych, ale ślizgających się po temacie. Nie udało się reżyserce w zasadzie nic - parę gadających zaprzyjaźnionych z miliarderem osób, które klepią pochwalne epitety, sprawy sądowe, na które nie miała wpływu, ani nie pogadała z kim trzeba, obrazki starych samolotów... wsio.
O miliarderze też niczego się nie dowiadujemy, prócz tego, że był miliarderem i żył, jak chciał. Przeniósł się na Mikronezję i zażywał dziewczyn. Po jego zaginięciu jakaś tam bańka pękła i pieniądze wygrały służąca oraz prostytutki z jego dziećmi. No to jednak uszczęśliwił parę osób.
Po co robić takie dokumenty, z których nic nie wynika? Dla chleba, bo wiedza i morał z nich żaden.