Na początku też się zastanawiałam co w filmie, którego akcja dzieje się współcześnie, a który nawiązuje do czasów austenowskich czyli XIX wieku, robi muzyka z lat 80/90- tych XX wieku? OK - moje dzieciństwo - mam sentyment, ale muzyka zbyt osłuchana, trącąca myszką, znana z kiczu i banału. Ale później to mi się wszystko zaczęło zgadzać bo cały film jest w konwencji kiczu. Karykaturalne postacie jak panna Charming, lady Amelia czy Kapitana East, absurdalne okoliczności - przeniesienie współczesnych w czasy Austen, sceny jak zabawa w teatr, feeria barw. Wszystko jest przejaskrawione, z przymrużeniem oka i ta nieco kiczowata muzyka wzmacnia tylko efekt komediowy. Taka konwencja.
Czyż nie jest śmieszne jak parobek Martin idzie z taczką i słucha Roxette na ipodzie albo scena przemiany głównej bohaterki i piosenka Bette Davis Eyes, scena na łodzi z Only you, czy przy basenie z "Total eclipse" Bonnie Tyler? Wszystko cukierkowate jak mentalność głównej bohaterki, ale to nie zarzut. Bardzo przyjemny, pozytywny film, mówię to jako fanka Austen, a JJ Feilda uwielbiam.