ale jestem raczej daleki od zachwytów. tym bardziej od oburzenia, które jest udziałem niektórych, bo akurat książka mi się bardzo podobała. tyle, że jeżeli ma się już za sobą lekturę literackiego pierwowzoru, to film nie robi już takiego wrażenia. Gilliam pozostał wierny książce i stworzył dzieło intrygujące, zachowujące niezwykły klimat oryginału, ale chyba jednak nazbyt ilustracyjne. od strony wizualnej- niezła zabawa, dobry Bridges, demoniczna Janet McTeer, a także małoletnia Jodelle Ferland jako Jeliza-Rose. fajnie było sobie przypomnieć odczucia jakie towarzyszyły powieści Cullina, ale jako dzieło filmowe samo w sobie jednak bez większych emocji. jakby nie było, Gilliam posiada lepsze i bardziej angażujące pozycje w swym dorobku.