W zasadzie jedyną rzeczą, która mnie bawiła była gra aktorska Armstronga. Serio, nie rozumiem, dlaczego właściwie ten film został zakwalifikowany jako komedia. Ale w porządku, to jest kwestia indywidualna.
Druga sprawa, soundtrack. Słaby. Nawet bardzo. Spodziewałam się czegoś lepszego, no i się zawiodłam. O ile tytułowe "Ordinary World" jestem jeszcze w stanie znieść ze względu na przyjemną dla ucha gitarę, tak przy "Devil's kind" po prostu krwawią mi uszy. Może i wpada w ucho, ale wersja ukazana w filmie jak dla mnie była nie do zniesienia.

Co do samej treści filmu, być może do tylko moje odczucie, ale wydaje mi się, że wątek z tą laską, którą spotkał w hotelu był zbędny.

Ogólnie film nie jest jakoś powalający. Nie wniósł wiele do mojego życia, w sumie był przeciętny. Całkiem przyjemnie się ogląda, jest dość lekki,(pomijając to koszmarne "Devil's Kind" na początku) ale jeśli mam być szczera to większą radochę sprawiło mi samo poznawanie BJ'a z nieco innej strony. Jako że jestem fanką Green Day, całkiem zabawnie oglądało się jego zmagania z aktorstwem.