Carpenter jakiego lubię. Może nie jest to jego najwyższy poziom ale wciąż dobre kino horrorowe. Może mógł być jeszcze odrobinę żywszy bo momentami wiało nudą ale to jest jednak ten styl Carpentera, który się szanuje. Co ciekawe najgorszym aspektem tego filmu wydaje się dla mnie sam początek filmu, mniej więcej pierwsze 10 minut, przez które dosłownie nic się nie dzieje a dodatkowo nuży nas przez ten cały czas ten sam, monotonny motyw muzyczny. Na szczęście później jest już raczej tylko lepiej a scena z 33/34 minuty filmu pokazuje jak się powinno tworzyć napięcie i klimat i kandyduje to jednej z moich ulubionych wśród horrorów Carpentera. Pochwalić muszę umiejętną grę światłem i cieniem, ponury nastrój i mroczność. Moim zdaniem muzyka mogła być nieco lepsza. Na uwagę zasługuje rola Donalda Pleasence'a jako... ojca Loomisa. Jeśli jesteś fanem tego reżysera to sądzę, że tego filmu nie muszę Ci polecać. Pozostali mogą ale nie gwarantuję, że pochłonie ich ten charakterystyczny styl Johna Carpentera z powoli rozwijającą się akcją. Moja ocena: 7/10.