Film, który w pełnej krasie pokazuje, do czego prowadzi feminizacja i polityczna poprawność. To jest jakiś koszmar. Zupełnie nieśmieszny, toporny i zwyczajnie głupi. To, co zrobiono z postacią Akima, woła o pomstę do nieba. Z wrażliwego, ale zarazem odważnego, wiedzącego czego chce mężczyzny, zrobili tchórzliwego, słabego, zagubionego pajaca. Znów mamy do czynienia z ubóstwieniem kobiet, przy równoczesnym poniżeniu mężczyzn. Pierwsza część pokazuje dobitnie, że w latach 80. XX wieku była jeszcze normalność, bez tego nachalnego wciskania lewicowej ideologii. Wtedy można było ukazać zarówno silną, niezależną, młodą kobietę, jak i mężczyznę. Teraz mężczyznom trzeba dowalić w myśl feministycznych trendów. Niestety w obecnych czasach polityczna poprawność zarzyna kino. Zrobili taki gniot, że aż nie do wiary. Ktoś mógłby pomyśleć, że jak wezmą w zasadzie tę samą obsadę, nie będzie źle. Niestety wyszło koszmarnie. Powinno się robić zestawienie tych dwóch filmów, pierwszej części i drugiej, żeby pokazać, jak chora ideologia niszczy kino i kinematografię. Odradzam oglądanie tego szajsu, lepiej zachować w pamięci tylko część pierwszą, bo kontynuacja w zasadzie niszczy odbiór wcześniej poznanych i lubianych bohaterów.