Moim zdaniem, porażka. Ta Anais, główna bohaterka z tajnej gildii zabójców, przepraszam panie reżyserze, ale … typiara po urazie mózgu uczy się walki wręcz z oglądania UFC w telewizorze, a strzelania i taktyki, skąd? Atakuje strażnika i sobie wychodzi z jego bronią i … nic się nie dzieje, nikt jej nie ściga. Dalej absurdy układają się piętrami, Braxton i Wolff mają auto opancerzone lepiej niż Abrams SEP3, wjeżdżają pod zmasowany ogień chociażby z AMKS i … nic się nie dzieje (amunicja pełnopłaszczowa z tego karabinka przechodzi przez takie auto jak nóż przez masło; skąd wiem? Strzelałem z tego tyle, że mogę strzelać bez celowania). Braxton dostaje dwa postrzały z karabinka Brügger & Thomet SPR300 PRO i … walczy dzielnie dalej, jak Alex Pereira po lekkim liściu. A dostał w miejsce, niedaleko serca które powoduje szybkie wykrwawienie, to jeden z najlepszych punktów do ataku, wiedzieli już o tym w czasie II WŚ, pisał o tym Fairbairn.  I ja tu już nie rozwijam tematu, jak wielki jest kanał wlotowy i jak duża jest rana po postrzale tym kalibrem. Z pacjenta nie byłoby co zbierać.

Marybeth Medina robi najgłupszą i najmniej prawdopodobną rzecz, czyli mając przewagę zasięgu, traci ją, skraca dystans i daje sobie odebrać broń przez Anais. Dostaje parę razy nożem i nic się nie dzieje.

Bezsensowne motywy ze spotkaniami randkowymi Wolffa, po co? Co to ma być? Jak to się ma do reszty filmu? Po co jakieś opowieści o kotach i kupowaniu psa? Co mają wspólnego jakieś dzieciaki w Meksyku z głównym wątkiem filmu? Tak, ktoś po 8 latach dochodzi do wniosku, że trzeba by je może eksterminować.

Ludzie z organizacji Wolffa przechwytują drony, po czym „szefowa” wyłącza ekrany, żeby na pewno Wolff i Braxton nie dostali informacji, na czym stoją i nikt nie obserwował pola bitwy z góry.

Masakra ogółem. Jak ktoś lubi absurdy typu John Wick to formuła: „zabili go i uciekł” się sprawdzi. Jak nie ma nic lepszego, można obejrzeć.