Zmarnowany potencjał, po opisie spodziewałam się czegoś dużo lepszego. Emocje płaskie(sama jestem rodzicem i nie wyobrażam sobie życia bez swojego syna, a tu rodzice zadziwiająco dobrze sobie radzą ze stratą jedynej, ukochanej córki, nierealnie dobrze)nie kupuje tego. Bohaterowie bardzo szybko zastępują London jej sobowtórem po prostu. Przerysowane to wszystko, ona nie została nawet adoptowana przecież, to tylko przekazanie komórek. Tekst ,,brakowało nam jej całe życie ,, rozbawił mnie do łez. Decyzją z byciem dawcą podjęta, jakby dziewczyna miała oddać torebkę. Nie wiem może jestem zbyt pragmatyczna, może romantycznym duszom film przypadnie do gustu