Jeśli nie uwielbiasz czarnego kryminału, zarówno w formie filmowej jak i/lub literackiej, jeśli nie wiesz kim był Hammett (Dashiell nie Kirk) ani nawet Chandler czy Melville (francuski reżyser, a nie facet od genialnego zresztą Moby Dicka), to tak, ten film Ci się pewnie nie spodoba. Bardzo nie spodoba.

Wyda się nieracjonalny, dziwaczny, w zaskakujący sposób, taki zimny - efekciarski. Fabuła bez sensu, postaci jakieś takie bez charakteru, własnego sznytu, dialogi dla debili. Snujące się młode trupy. Wyszminkowane.

Jeśli jednak jesteś fanem kapeluszy, hektolitrów whisky, wszechobecnego dymu i wielkookich ślicznotek, to ten obraz Cię zaskoczy. Nie, niekoniecznie się spodoba, bo można go traktować też jako kalanie gatunku, kpinę z tradycji, ośmieszanie Wielkich. Ale zaskoczy. Tym, że nie ma w nim żadnych zaskoczeń. Wszystko jak należy. Oczywiście według klasycznego schematu. Detektyw dostaje po mordzie od osiłka, femme fatale są aż trzy, władze się czepiają, trupów coraz więcej. Klasyka.

I tylko ta sceneria, ta sceneria... Wysokiej klasy ćwiczenie formalne. Nie/dobry film.