W sercach Polaków zawsze dominować będzie potrzeba estetycznego patosu wojny. Heroizowanie wielkich, odnajdywanie bohaterów codzienności, piętnowanie codziennego okrucieństwa nazistów. W swoim dziele Władysław Pasikowski nie ucieka od tej konwencji. Wchodzi w nią. I nie robi tego w sposób ani oryginalny, ani kreatywny, ani ambitny.  więcej