Niestety, film - mimo intensywnej promocji w mediach, pozytywnych recenzji krytyków i
licznych nagród - uważam za bardzo przeciętny, zachowawczy i odrobinę sztuczny. Nie
zachwyciło mnie ani aktorstwo, ani scenariusz, ani wykonanie. Dla mnie ten film nie jest ani
szczery, ani niezwykły, ani wzruszający. Aktorstwo mnie nie zachwyciło, dialogi też nie
porwały swoją autentycznością. Ot, kolejny po "Krecie" i "Erratum" film o trudnych relacjach z
ojcem i chyba najgorszy z nich. Niech jeszcze powstanie film o takiej tematyce z
Więckiewiczem, to będzie komplet - wszyscy rozchwytywani aktorzy będą mieć za sobą rolę
życia. Gdzieś przeczytałam, że film ma charakter autobiograficzny i powstał w oparciu o
przeżycia reżysera. Tym bardziej przykro, że tak mało prawdziwy się wydaje. Sceny z chorym
na schizoferenię ojcem powinny poruszać, we mnie jednak nie wywołały zbyt specjalnych
emocji.