Muszę przyznać, że w ogóle nie zainteresował mnie ten film. Na początku emerytowany detektyw postanawia na własną rękę dowiedzieć kto stoi za makabrycznym morderstwem i podpaleniem młodej kobiety. Później akcja przeskakuje na wątek urodziwej kelnerki i jej bogatego życia seksualnego. Zarówno Dalila di Lazzaro, jak jej kochanek Howard Ross chętnie obnażają swoje wdzięki, ale na tym kończą się plusy ich historii. No, może poza gorzkim finałem, który dość niespodziewanie zaskakuje widza i wyjaśnia cały konspekt fabuły. Tam też znajdziemy dopiero porcję przemocy, która przecież powinna znaleźć się w każdym porządnym kryminale. Oczywiście "giallo" występuje tylko w tytule, opisując kolor odzienia głównej bohaterki. Może dwie pozornie niepasujące do siebie historie miały potencjał, ale zginał on gdzieś pośród falban pościeli, marnych dialogów i słabego aktorstwa, a mnie nie chciało się go szukać. Daję czwórkę z plusem za muzykę niezawodnego Ortolaniego.