zgadzam sie z tym w pelni. Jak dla mnie film był genialny. Co dziwne chyba tylko mnie w calym kinie sie podobal bo jak wychodzilem to wszyscy mowili "ale nudy" albo "co za g****" (tego samego zdania byli moi przyjaciele), ale coz taki juz los dobrych fimow nie bedacych wysokobudzetowym szajsem dla mas...

Właśnie w tym sęk.. Obok (moim zdaniem) przepięknej historii ten film aż trąca swoją estetyką! I wbrew pozorom subtelnością i po trosze surowością.. Jak oglądam labirynt mam wrażenie, ze każdy kawałek szmaty, każdy najmniejszy detal został dokładne przemyślany pod względem barwy, kształtu itd.. Może to głupie ale ten film jest piękny i czarujący nawet gdyby go oglądać bez dźwięku.. Chyba, że z samym soundtrackiem..

I właśnie - muzyka.. Arcydzieło, majstersztyk! Moim zdaniem może śmiało konkurować z powszechnie uważanymi za najlepsze soundtrackami.. np. z muzyką Nino Roty, Zimmera, Shore'a czy tam Hornera.. w ogóle mam wrażenie, że muzyka z filmów poza amerykańskich jest generalnie lepsza.. Braterstwo wilków, Niebo, Pociąg życia z tych sztandarowych.. Ta muzyka daje tak niewyobrażalnego kopa emocjonalnego, emanuje tyloma uczuciami! A nie.. Instrumentalne utwory pisane niemal na jedno kopyto.. Ok, one są piękne, lubię sobie ich posłuchać.. Ale mają się nijak do soundtracków poza hollywodzkich.. Bo to jednak są zazwyczaj perełki..

Oczywiście wszystko to jest podpisane jednym wielkim "moim zdaniem", bo zaraz mnie ktoś zaatakuje, że narzucam, żem chamka itd. ;)

pzdr!
~karramija