Kolejna etiuda szkolna w dorobku Romana Polańskiego. Odwiedzamy warsztat lalkarski. Pełno tam lalek, kukiełek i tym podobnych postaci. W świetle lampy naftowej wszystkie te przedmioty wydają się piękne i tajemnicze. Ale czar pryska z momentem, gdy właściciel zakłada instalację elektryczną. W świetle żarówki lalki są wręcz szpetne. Ale instalacja elektryczna, załozona wadliwie, wywołuje pożar. Czyżby była to zemsta lalek...

"Lampa" rozpoczyna się od powolnego najazdu kamery na witrynę starego sklepiku. Kamera ustawiona jest po przeciwnej stronie ulicy, najazd odbywa się więc przez jezdnię i chodnik, po których przejeżdża konny zaprzęg i chodzą ludzie. Najazdowi towarzyszy muzyka klasyczna grana na klawesynie. Następuje "wejście" - zdjęcia nakładane - do środka sklepu oświetlanego lampą naftową i panorama po półkach pełnych lalek, których twarze są w półcieniu piękne i tajemnicze. Stary rzemieślnik robi nowe lalki, wkłada im w otwarte główki gałki oczne, które - spięte po dwie i zgromadzone w pudelku - robią niesamowite wrażenie. W sklepie zakłada się elektryczność - dochodzi pogłos młotka przybijającego przewód. W świetle żarówki zawieszonej pod sufitem sklep zupełnie się zmienia, a twarze lalek stają się połyskliwe, brzydkie i wulgarne. Wieczorem lalkarz gasi światło i wychodź. W półmroku narasta cykanie zegara, lalki "ożywają", słychać jakieś szmery i szepty, rozlega się niepokojąca, dysonansowa muzyka. Z elektrycznego licznika, który wygląda jak paszcza złośliwego potwora, wydobywa się ogień. Sklep zaczyna płonąć. W świetle ognia z twarzy lalek emanuje przerażenie, słychać głosy wołające pomocy, narasta muzyka klawesynowa. Następuje powolny odjazd kamery od zamkniętych witryn sklepu, za którymi szaleje pożar i płoną lalki. Na ulicy pada ulewny deszcz.