Borys i Weronika są młodzi, szczęśliwi i kochają się. Kiedy wybucha wojna, chłopak zgłasza się na ochotnika do wojska. Okrutny przypadek sprawia, że dziewczyna z nie swojej winy spóźnia się na dworzec i nawet nie udaje się jej pożegnać ukochanego. Mijają tygodnie. Weronika niecierpliwie oczekuje na wieści z frontu. Na próżno. Kiedy od bomby giną jej rodzice, całkowicie się załamuje. Podczas jednego z nalotów, pod wpływem strachu i histerii ulega swojemu kuzynowi Markowi, którego wkrótce poślubia. Poczucie winy, które w niej coraz bardziej narasta, powoduje, że jest na wskroś nieszczęśliwa. Jedyną treścią jej życia staje się oczekiwanie na list od Borysa, który nigdy nie nadejdzie...Liryczny i momentami patetyczny melodramat Kałatazowa odniósł pod koniec lat 50-tych wielki światowy sukces. Odebrano go jako najgłębszy protest przeciwko wojnie, który nie miał sobie równego w żadnym z dotychczasowych filmów wyprodukowanych w ZSRR, podejmujących ten temat. Siła jego emocjonalnego oddziaływania na widza, to w dużym stopniu zasługa wzruszającej kreacji Tatiany Samojłowej w roli Weroniki. Otrzymała za nią nagrodę aktorską na MFF w Cannes. [Jacek Suplicki]

Historia romantycznej, ale też tragicznej miłości Borysa i Weroniki. Młodzi bardzo się kochają, snują plany na przyszłość. Jednak ich szczęście zostaje brutalnie przerwane, gdy wybucha wojna. Borys jedzie na front. Weronika zostaje sama. Giną jej rodzice, od chłopaka nie ma żadnych wieści. Jest zrozpaczona, gdyż nie może od nikogo uzyskać pomocy. Ulega więc przyrodniemu bratu Borysa. Jednak małżeństwo z Markiem szybko okazuje się pomyłką, gdyż Weronika nie potrafi zapomnieć Borysa i uczuć, jakie ich łączyły.

Borysa i Weronikę poznajemy w przededniu ataku hitlerowskiego na ZSRR. Oboje są młodzi, zakochani w sobie, szczęśliwi, nieświadomi wiszącego nad nimi fatum. Weronika jest impulsywna, wiecznie roześmiana. Borys - poważniejszy, trochę kpiący, trochę nieporadny, nazywa ją Wiewióreczką. W ślicznej dziewczynie kocha się również jego przyrodni brat, przystojny muzyk Marek. Weronika odrzuca jednak uparcie jego zaloty. Gdy wybucha wojna, Borys zgłasza się na ochotnika do wojska. Okrutny przypadek sprawia, że Weronika nie zdąża nawet się z nim pożegnać - spóźnia się nie ze swej winy. W urodzinowym prezencie od Borysa otrzymała jeszcze maskotkę, małą wiewiórkę. W koszyczku, pod złotymi orzeszkami leży ukryty miłosny list. Ale znów los sprawia, że dziewczyna nie zauważa go od razu. Znajdzie go dużo później - jako ślad szczęśliwej przeszłości. Tymczasem niecierpliwie czeka na wieści z frontu, lecz te nie nadchodzą. Niemiecka bomba niszczy dom, w którym mieszkała i zabija jej rodziców. Załamaną psychicznie sierotę przygarniają rodzice Borysa. Którejś nocy, podczas gwałtownego nalotu, przerażona dziewczyna ulega Markowi i - nie mając nadal wiadomości od ukochanego - ku oburzeniu jego rodziców wychodzi wkrótce za mąż za Marka. Cała rodzina zostaje ewakuowana na Syberię. Weronika nie jest szczęśliwa w małżeństwie, nienawidzi męża. Jedynym sensem jej życia staje się czekanie na list od Borysa, ale jej ukochany ginie na froncie ratując kolegę. Gdy Marek okazuje się tchórzem, oportunistą i oszustem, Weronika decyduje się na ostateczne zerwanie. Chce odejść z domu, ale zatrzymuje ją ojciec Borysa. Uratowany przez Borysa żołnierz przynosi wiadomość o jego śmierci, lecz Weronika nie chce w to uwierzyć. Nadchodzi wreszcie upragniony koniec wojny. W tłumie ożywionym euforią zwycięstwa dziewczyna wypatruje Borysa.