Lektor to jeden z filmów, które dają do myślenia i poruszają bardzo trudne tematy, na które na ogół się nie mówi. Otworzył mi oczy na dramat, jaki przeżywały już dorosłe dzieci, kiedy po wojnie musiały osądzać własnych rodziców z nazistowskich zbrodni lub po prostu z ich ignorancji.
I jak silne może być ludzkie poczucie wstydu, że Hanna wolała się przyznać do tego, że była odpowiedzialna za śmierć 300 osób, niż do tego, że była analfabetką? To jest przerażające i intrygujące zarazem!
Zastanawia mnie również, dlaczego się powiesiła. Wreszcie uświadomiła sobie, jakiej zbrodni się dopuściła? Nie wydaje mi się. Mam wrażenie, że ona w ogóle nie odróżniała dobra od zła. Może nie chciała sprawiać kłopotu Michealowi, któremu to, co się wydarzyło w przeszłość przesądziło nad całym życiem i cały czas nie dawało spokoju? Nie mam pojęcia. Hanna to chyba zbyt złożona postać.
Muszę jeszcze napisać coś o Kate Winslet, którą ubóstwiam. Jest wspaniała! I choć oglądałam z nią 11 filmów, gdzie grała fenomenalnie i nie jednokrotnie zasłużyła na Oscara, to w Lektorze przeszła samą siebie. Miała niezwykle trudną i odważną rolę, z którą poradziła sobie doskonale.