W latach pięćdziesiątych minionego wieku w Niemczech Zachodnich pewien nastolatek spotyka dojrzałą kobietę. Przypadkowe spotkanie owocuje spontanicznym seksem, edukacyjnym seksem, rekreacyjnym seksem., regularnym seksem. Prócz seksu jest też głośne czytanie literatury (kobieta jest analfabetką z czego chłopiec nie zdaje sobie sprawy). Romans umiera. Po latach chłopak jako student prawa ponownie dostrzega swoją pierwszą kobietę, która okazuje się byłą strażniczką z obozu koncentracyjnego odpowiedzialną (współodpowiedzialną?) za śmierć setek (tysięcy?) ludzi.
Zakazany romans, niemiecka odpowiedzialności za holokaust, absurdalnie łagodne traktowanie nazistowskich zbrodniarzy, przywiązanie (lojalność?) przeplatana wstydem (obrzydzeniem?).
Niewyraźnie nakreślone postacie kierowane niejasnymi pobudkami. Drażniące igranie z widzem, który jest o krok od ronienia łez nad biedną zbrodniarką - ofiarą historii i edukacyjnego zaniedbania. Wszechwładna niemoc bohaterów, wyrażająca się w niechęć do wzięcia na siebie jakiejkolwiek odpowiedzialności. Wszystko to czyni opowieść trudną do strawienia, a taki tkwił w niej potencjał.