Film musiałem obejrzeć kilka razy, nim stał się jedną z moich ulubionych brytyjskich komedii.
Najpierw wyprowadzony w pole przez sprytnych (w znaczeniu "bezczelnie cwanych") autorów polskiego tytułu (majstersztyk buraczanego marketingu) obejrzałem film jako ... sequel "Rybki zwanej Wandą". Tak, jak - podejrzewam - wielu z Was. Poszukiwanie pwiązań wątków zaowocowało niemiłym zdezorientowaniem. Zdezorientowanie przerodziło się we frustracje, ta w niechęć do obrazu.
Na szczęście mam tę płytę w swojej kolekcji, niegdyś jako jedną z nielicznych, więc były okazje do "poprawki".
Wtedy "odkryłem" na nowo Kleina, Cleese'a i ... Kleina. Odkryłem monthypytonowskie perełki Palina/Cleese'a oraz kilka świetnych tekstów, które zawsze mnie bawią.
1. Załoga Zoo, zdegustowana jawnym dyletanctwem swego przyszłego pryncypała :
- Czy Pan w ogóle zna zwierzęta?!
Rollo, niezmieszany, z uroczym uśmiechem :
- OWSZEM, SPORO ICH ZJADŁEM!?
2. Po spektakularnym akcie wściekłości z miotaniem gróźb ze strony Vince'a pod adresem Rollo, ten ostatni pyta z OBŁĘDNIE ZAGRANYM współczuciem, czy też zaniepokojeniem i niezdrową ciekawością, w każdym razie BEZ PRZYGANY :
-CZY W TWOJEJ RODZINIE BYŁY PRZYPADKI OBŁĘDU?
3. No i smaczniutka seksistowska pointa Neville'a na widok - jak mniemał - dziewczyny robiącej Rodowi "loda" za drzewem, wygłoszona z niewmuszonym podziwem :
- WŁADZA!!!
To, obok wizji Matki Vince'a "wypierdzającej" pierworodnego "ze swego łona", moje ulubione momenty filmu. Jest ich zresztą więcej, jak choćby "Bugsy" wykładający niewzruszenie postulaty strajkowe załogi w najmniej stosownym momencie, Rollo Lee "udowadniający" ... językiem mistyfikacyjny charakter rany na nodze pewnej pani ( -"To dyrektor Rollo Lee", - "Chyba CHRISTOPHER Lee [ wiadomo - najsłynniejszy Dracula] ;) ) , znowu "Bugsy" usiłujący wciągnąć Rollo w zaawansowaną dysputę ekonomiczną i wiele innych...