A wiesz,że w ogóle nie zwróciłem na ten szczegół uwagi. Być może dlatego,że oglądałem film w kontekście do musicalu teatralnego gdyż byłem na spektaklu w warszawskim teatrze ,,Roma". Pewnie dlatego nie przeszkadzało mi to. Może warto udać się jeszcze raz do kina by obejrzeć w spokoju i dokładnie zwracając uwagę na detale.

Zauważyłam to już na samym początku, jednak nie uważam tego za minus filmu. Chodziło pewnie o pokazanie uczuć bohaterów. W niektórych piosenkach wyszło to świetnie (np. "I dreamd a dream", czy "Empty chairs and empty tables" - tu chyba najlepiej), w innych mniej, dla mnie było to ciekawe.

Neil Patrick Harris zażartował sobie nawet z tego przy okazji prowadzenia gali Tony. Zażyczył sobie takiego zbliżenia "w stylu Toma Hoopera" i powiedział "na Broadwayu nie musimy stosować takich zbliżeń, żeby pokazać, że śpiewamy na żywo" ;-) I faktycznie, przed Nędznikami chyba najczęściej powtarzaną informacją było właśnie to, że aktorzy po raz pierwszy śpiewają na planie, dzięki czemu mają pełną swobodę gry, bla bla bla...

Nie pamiętam też zbyt wielu takich ujęć w innym filmie Hoopera- Jak zostać królem, więc może naprawdę chciał się popisać? ;) A może po prostu ich nie zapamiętałem.