Też dziwi mnie taka sytuacja. Może większość lubi zwykłe filmy, jakieś komedie, westerny czy romanse, filmy o niczym. Ale jednak nie rozumiem tego. Od zawsze to, co "inne" budziło w wielu niechęć. Film trzeba naprawdę zrozumieć. Może nie wszyscy chcą...

Musical nie jest dla wszystkich, więc co w tym dziwnego? Ktoś, kto nie lubi komedii nie pójdzie na komedię, ktoś, kto nie lubi horroru nie pójdzie na horror a ktoś, kto nie lubi musicali nie pójdzie na Les Miserables. U mnie w kinie też było może 30 osób na największej sali, ale to dobrze - przychodzą ci, którzy wiedzą na co idą i nikt nie przeszkadza albo nie narzeka na śpiewanie.

Zgadza się, ja uwielbiam starą ekranizację Nędzników, ale ta mi zupełnie nie odpowiadała, dodam że to był drugi mój musical w życiu, ostatni - ponieważ po prostu nie trafia do mnie ta metoda kręcenia filmów.

Piszesz "zgadza się" a potem przeczysz temu, co napisałem:)

No ok - rozmawiamy o tym co sam napisałem, że nie wszyscy muszą lubić musicale.

Ale skąd w takim razie frekwencja w Romie, gdzie bilety kosztowały czasami 100zł i więcej? Ludzie nie lubią musicali ale chodzą żeby się lansować i pokazać w "towarzystwie"?

Mój komentarz był do Damiana.

Bo Roma to teatr a nie kino, a do teatru chodzą ludzie, którzy go lubią. DO kina można pójść ryzykując, że film ci się nie spodoba, ale nikt nie zaryzykuje, jeśli nie lubi teatru.

Właśnie chyba dla tego lansu. O dziwo bardziej podoba mi się wersja filmowa "Nędzników" niż Romy, która wcale nie zrobiła na mnie wrażenia, nie wiem, dlaczego, tym badziej, że "Upiór..." był świetny.

Jednak sens tych wypowiedzi jest podobny, ponieważ stałem się tym "który wie", oraz na musical już nie zagości. Żeby wiedzieć, iż nie przepada się za musiacalami trzeba jakiś obejrzeć, podzieliłem się po prostu swoimi doświadczeniem :) Ci, którzy w Twoim kinie nie kupili biletu na Nędzników, mieli już wcześniej takie doświadczenie za sobą ;) Ja nie :)

Przy czym są różne rodzaje musicali. W Le Mis śpiewają cały czas, a w takim Chicago między piosenkami dialogi są normalne i ta opcja bardziej mi odpowiada.

Moim zdaniem w LesMis nie ma miejsca na dialogi "normalne" - to jest po prostu sedno najpiękniejszej muzyki świata. Coś takiego jak najlepsze musicale Andrew Lloyd Webbera (np. Upiór w operze) - albo fragmenty z Polskiego Metro.

Na to się nie chodzi dla akcji czy dialogów, nawet nie po to aby czytać napisy (bo czy na koncertach anglojęzycznych ktoś pokazuje wam napisy...?). Traktujcie to po prostu jako genialny koncert i nie oczekujcie więcej - a podobać się po prostu MUSI!

Mimo wszystko ja idę także dla fabuły, a tę lepiej prowadzi się w dialogach (poza tym, jeśli dialogi są mówione to piosenki robią większe wrażenie).

jeśli już to Zagrobelnego:D

Słusznie :) Nie jestem ekspertem od polskich "gwiazd" :)

hmm, jeśli film jest grany o 21 to też bym się nie wybrała, bo to za późno, bo trzeba się jeszcze wyspać i każdy znajdzie jeszcze milion innych powodów.
Możesz mieć wyłącznie pretensje do kina. Ah jeszcze wspomniałeś o biberze, z tym to już w ogóle dowaliłeś, podstawowa różnica między tym a tym to docelowa grupa odbiorcza.

na Django o 21 była prawie cała sala :)

Lubie kino, lubie musicale, NIE ZNOSZE Nedznikow (ani film, ani teatr, ani ksiazka). Poziom bezgranicznej infantylnosci tego dziela idealnie wpisuje sie w przedwojenna mentalnosc panienek na pensji. Tyle ode mnie jako wytlumaczenie.

Na szczęście o gustach się nie dyskutuje.

A to czemu? O gustach wlasnie sie dyskutuje i to przede wszystkim.

No dokładnie, jest to chyba jedno z najgorszych "powiedzonek"

Dyskutuje się o faktach. Jeśli powiesz że LesMis mają płytką fabułę, niewyrazistych bohaterów, monotonną ścieżkę dźwiękową i DLATEGO ich nie lubisz - mogę dalej ciągnąć wątek i udowodnić że może się mylisz.

Jeśli natomiast rzucasz hasło "nie znoszę", "bezgraniczna infantylność", "mentalność panienek na pensji" - traktuję to po prostu jako pusty oportunizm, brak jakiejkolwiek wiedzy o musicalach i frustrację okraszoną intelektualizacją (Freud Ci wytłumaczy, co to skomplikowane słowo oznacza). I nie widzę sensu ciągnąć dalej dyskusji.

To tyle - dlatego o gustach się faktycznie nie dyskutuje. Bo każdy ma zwyczajnie prawo mieć inny gust - nawet "panienki na pensji". I podstawą szeroko pojętej kultury jest ten gust uszanować, niekoniecznie podzielać.

U mnie tak samo, byłam na Les Miserables może ze trzy dni po premierze i było to samo, malutka salka kilka osób na krzyż, z jednej strony byłam zdziwiona że tak mało osób było, ale z drugiej przynajmniej nikt nie jadł mi popcornu ani nie przeszkadzał w ten lub inny sposób w oglądaniu filmu który mnie poruszył i bardzo mi się podobał

Masz rację. Fakt seansu bez paszy kukurydzianej cieszy oko i ucho. Ale ma to też swoją drugą stronę: koniunkturę filmową też nakręca pieniądz. Jeśli takie filmy staną się niszowe, ich twórcy w końcu dadzą za wygraną i zaczną kręcić "Django" dla mas :)

Nie ubliżając oczywiście w żaden sposób "Django". Film też świetny (szczególnie w pierwszej części). Natomiast każdy ...gust zasługuje na coś dla siebie :)

Dyskutuje sie o roznych rzeczach, tylko o faktach "dyskutuja" maszyny, a ze ja nimi nie jestem wiec dyskutuje takze o np. poezji. Moja opinia o Nedznikach jest w oparciu o MOJE przemyslenia i wrazenia, a ze Ci one nie pasuja to TWOJ problem, a nie moj. Nadto, zapamietaj sobie mistrzu "cietej riposty", ze inwektywy w dyskusji zawsze swiadcza o doglebnej glupocie, podobnie zreszta jak stwierdzenie, ze o gustach sie nie dyskutuje, stwierdzenie uwielbiane wrecz przez wszlekiego rodzaju miernoty bojace sie krytycznej oceny swoich wydumanych pogladow.

Za "inwektywy" sorry - kiedy czytam "poziom infantylności" o filmie, który jest wg mnie jednym z najlepszych musicali wszechczasów - niepotrzebnie włącza mi się czasami agresor.

OK.

To jest kwestia polubienia. Ja z ,,Romy" wyszedłem oszołomiony i zachwycony, a nie jestem specjalnym znawcą czy fanem musicali, dlatego dokładnie wiem czego spodziewać się po filmie, jeszcze nie oglądałem, i będę raczej zwracał uwagę na scenografię filmu, w końcu wiem co w na ekranie usłyszę, ale nie wiem jak mi to zostanie podane. Jednego jestem pewien muzyczna oprawa filmu na 100 % nie może mnie zawieść.

Sądzę, że nie zawiedzie. Weź tylko pod uwagę, że w filmie znajdziesz swoisty "złoty środek", pomiędzy uzyskaniem najlepszej jakości wokalnej - a zatrudnieniem gwiazd-nieprofesjonalistów. Prawie żaden z aktorów nie śpiewa na codzień w musicalach. Cały dźwięk został wyprodukowany w studiu i poddany milionom wokalnych "photoshopów" - ale trzeba mieć jednak świadomość, że to są "zwyczajni" aktorzy z których głosu operowego się nie wyciągnie.

No ale rozmach całości to trochę wynagradza :)

bez przesady z tymi wokalnymi photoshopami. biorąc pod uwagę sposób produkcji filmu (zakładam że wiesz o czym mówię) zwyczajnie w świecie pewnych rzeczy nie da się ukręcić - czyli innymi słowy - przedwzmacniacze i zaawansowana obróbka - TAK - autotune czy inna melodyna - raczej NIE.

No dokładnie to miałem na myśli: Russel po obróbce śpiewa czyściutko, bez jednego fałszu (i australijskiego akcentu:) - ale hitem operowym roku raczej nie zostanie:)

no akurat chodziło mi właśnie o coś zupełnie innego ;-) raczej niemożliwe jest podkręcenie tonacji i wyczyszczenie głosów przy tej właśnie metodzie produkcji wokali - możliwe za to jest użycie wszelkiego rodzaju mikserów, przedwzmacniaczy i efektów i kompresorów które nadają głosom lepszą barwę. bo nie masz racji mówiąc, że dźwięk został wyprodukowany w studiu, bo wszystkie głosy były nagrywane bezpośrednio na planie (za co przede wszystkim podziwiam aktorów i w ogóle cały ten film). Nie chcę wypowiadać sie na temat poszczególnych wokalistów, dla mnie osobiście najgorszy był Enjolras - ale to nie dlatego jak śpiewał (bo to akurat robił chyba najlepiej ze wszystkich facetów) - ale dlatego że był niespecjalnie przekonywujący.

Proste,nie lubimy muzycznych filmów;)ja nie,ten film bylby ciekawszy bez spiewajacych aktorów i koniec

Uogólniasz :) Sama nie lubisz musicali (co całkowicie jestem w stanie zrozumieć) - ale dlaczego nie dopuszczasz możliwości, że inni mogą lubić i i piszesz "nie lubimy" :) ?

haha, a mnie cieszyła podobna sytuacja. Nieduże kino w Warszawie, sala chyba najmniejsza albo prawie (jeśli się nie mylę to 7 rzędów po 9 siedzeń). Na początku byłem zdziwiony, że takie dzieło, tak reklamowane, a puszczane raz dziennie o 17:15 i to w takiej małej salce. Ale sala pełna...Jezu jaka cisza, jaki spokój, nikt nie chrupał, nikt nie siorbał, nikt głupio nie rechotał przy dramatycznych scenach, nikt nie bawił się telefonem. Jednemu typowi zadzwonił telefon, ale dosyć cicho i go szybko wyciszył... zresztą koleś chyba na koniec jako jedyny bił brawo. Nie wiem czy ironicznie, czy na serio, ale to nie ma znaczenia, ważne że poczuł potrzebę. :) Takie oglądanie mi się podoba. Znawcą musicali nie jestem, a ten był drugim oglądanym przeze mnie w moim życiu (pierwszy był w TV). Na dodatek nie wierzę w Boga, a wyśpiewywanie dialogów uważam za DZIWNE. Mimo to, wbrew mojej początkowej niechęci i smutnej minie przez pierwsze pół godziny, jestem szczęśliwy, że się na to wybrałem. Jak dla mnie piękne! Chociaż możliwe że do prawdziwych musicali ma się średnio, ale jak na coś nowego w kinie to dla mnie cudo, bomba, kto nie widział ten trąba. :) Żartuję - jak kogoś irytują opery i sceny obyczajowe to może sobie odpuścić. :) Ale reszta powinna to zobaczyć i usłyszeć.