Miałem duże oczekiwania i … przez pierwsze kilkanaście minut przeżywałem katusze. Pojedynek na śpiew Jackmana i Crowe załamał mnie. Nie takich wokalnych popisów się spodziewałem.

Bardzo lubię musical z Teatru Roma i tam każda piosenka przeszywała na wylot, powodowała ciarki na całym ciele, a w Malwinie Kusior się prawie zakochałem po jej "Wyśniłam sen". A co tutaj mamy? Russell Crowe dwoi się i troi by jak najlepiej zaśpiewać, ale niestety, to nie na jego umiejętności. Na tych staraniach cierpi jego aktorstwo i Javert wypada niestety słabo i drewnianie. Do śpiewu Jackmana też musiałem się długo przyzwyczajać. Sacha Baron Cohen jest śmieszny, ale śpiewać nie potrafi. Zbyt dużo tych gwiazd. Ogólnie wszystkim jakby brakowało mocy w śpiewie. Chyba nawet piosenki są zbyt cicho w stosunku do muzyki. A ledwo w kilku miejscach filmu słychać wspaniałe vibratto.

Ale mamy i pozytywne wokalne zaskoczenia. Anne Hathaway brawurowo wykonała "I dreamed a dream" i równie dobrze zagrała. Zasłużona Satelita dla niej. Dobrze wypadają mało znani aktorzy odgrywający Mariusa (wykonanie nr 2 czyli, Empty Chairs at Empty Tables) czy Enjorlasa. Widać, że zostali zatrudnieni dla umiejętności wokalnych a nie nazwiska. Podobnie Samantha Barks, która przecież śpiewała rolę Eponine na scenie w Londynie. I szkoda, że tym torem nie podążyli ludzie odpowiedzialni za casting.

Scenariusz oparty jest wiernie na tym z musicalu. Pobudki Oscarowe skłoniły tylko producentów do dodania jednej nowej piosenki. Cóż… bywa. Wielbiciele spektaklu będą zatem zadowoleni, że nie brak ich ulubionych scen, postaci czy piosenek. Ci, którzy nie widzieli musicalu będą zapewne narzekali na fragmentaryczność akcji, zbyt dużą liczbę postaci itp. Ale to zarzuty nie do filmu, lecz do twórców scenicznej wersji.

Zdjęcia są chwilami dość dziwne, szalone, ale na pewno ciekawe. Brakowało mi chwilami większego rozmachu, choć z drugiej strony pewna teatralność wszystkiego była jak najbardziej na miejscu. Chyba nie trzeba również wspominać, że zalety filmu to również kostiumy i scenografia.

Całości brakuje mocy, tych emocji przeżywanych w Romie, a przez co potrafi nużyć, lecz mimo wszystko nie były to stracone godziny w kinie.

6/10