Witaj, i ja tam byłam :)

Rzeczywiście, film bardzo angażujący emocjonalnie, przyznam się bez bicia, że kilka razy oczy mi się zaszkliły (szczególnie przy tych najbardziej smutaśnych utworach)..
Wizualnie niczego mu nie brakowało - nie tylko scenografia i kostiumy, urzekły mnie także makijaże i cała ta otoczka brudu (państwo Thenardier, a szczególnie Fantine, re-we-lac-ja!), nieładu, tuszowania brzydoty jaskrawymi kolorami i tandetnym make-upem (pani Thenardier i 'lovely ladies')..

Skład aktorski: bomba! Russel Crowe rzeczywiście był dość jednowymiarowy, ale ma całkiem przyjemny głos, na dodatek wyglądał jak pół miliona dolarów (Gladiatorem już nie będzie ;) )

Podsumowując: nie przepadam za musicalami, ale z czystym sumieniem wystawiam Les Miserables pozytywną ocenę. Podobało się :)

Twój komentarz co do Russel'a bardzo pozytywnie mnie rozbawił :) Nastawiłyście mnie pozytywnie na ten film (mówię jakbym wcześniej nie była) Aż mi szkoda że mnie tam nie było :)

"Wygląda jak pół miliona dolarów" jest śliczne :) Ale całe szczęście on chyba nawet nie chce być już Gladiatorem i niespecjalnie chyba na ogół dba o powierzchowność granych postaci. Zawsze miałam wrażenie, że podchodzi do robienia z niego przystojniaka: "ok, chcecie, to mogę przystojniaka zagrać, co mi tam" :)

a jak z napisami ? jak tłumaczenia ?

Tłumaczenie jest nowe [w sumie nie wiem czy nowe, ale ani nie romskie, ani nie gdyńskie, ani nie to z koncertu na 25-lecie] i w miarę dosłownie przełożone z angielskiego [oprócz jakiś pojedynczych fragmentów]. Ogólnie na pierwszy rzut oka uważam, że jest udane.
Jedyne co drażniło, to że podczas np. 'Konfrontacji', albo 'One Day More' [piosenek gdzie na raz śpiewają dwie, lub więcej osób i każda coś innego] zazwyczaj tłumaczone były tylko teksty jednej osoby. I oczywiście, trudno byłoby to czytać jakby na ekranie było na raz np. sześć różnych zdań, ale osobom nie znającym tych piosenek umykały dość spore fragmenty, a nie dało się ich zazwyczaj zrozumieć ze słuchu. Taka dygresja

aaaj! dzięki za ten komentarz! uspokoiłeś moją duszę! tak się bałam o to tłumaczenie, że będzie romskie, ufff

Wg mnie z kolei tłumaczenie chociażby Romy byłoby o wiele lepszym rozwiązaniem. Zupełnie nie pamiętam, które konkretnie kwestie mi nie pasowały, ale momentami filmowe było zbyt dosłowne, a czasami - zbyt wiele dopowiadające. Kojarzę tylko ostatnie wersy "On My Own" - "Kocham go/A on mnie nie" - w oryginale wiemy jak to jest :) Dla mnie coś ewidentnie nie zagrało, ale miałam na tyle swobody, że znałam teksty na pamięć i nie musiałam śledzić napisów (co było sporą ulgą).
Mam nadzieję, że do czasu premiery jakoś to dopracują.

Nie ma za co, ale tak na przyszłość: jestem dziewczyną ;) (powinni na Filmwebie wprowadzić jakieś oznaczenia co do płci...)

Sprostowanie: sceny z wręczeniem Valjean'owi listu przez Gavroche'a i scena w kanałach gdzie Valjean budzi się, gdy Thenardier chce go obrabować były w książce.

Nie śpiewają dokładnie wg. nut, bo reżyser miał wizję, żeby nie nagrywać w studiu piosenek, tylko aktorzy na planie śpiewali tak jak czuli z przerwami tak jak sami uznają, żeby ukazać emocje. I po prostu bodajże był tapper, gość z pianinem, który dobierał rytm podczas ich śpiewu do stanu aktualnego czy jakoś tak. A potem podłożyli to pod orkiestrę;) . Tak jak kiedyś gość grał na pianinie do filmów niemych na żywo w kinie dopasowując się do obrazu. Jak dla mnie in plus. W wywiadach z twórcami na promocyjnych filmikach o tym mówią. Pewnie na DVD w Making of będzie. Było o tym też na Filmwebie "Standardowa procedura w przypadku filmowych musicali jest prosta: aktorzy wchodzą do studia i nagrywają piosenki, na planie puszczane są taśmy, a aktorzy tylko poruszają ustami. Hooper stawia jednak na realizm i śpiew aktorów nagrywać będzie bezpośrednio na planie."

Wszystko to już od dawna wiem. Chociaż nieśpiewanie wg. nut nie jest wynikiem śpiewania na żywo (nie w studiu, a na planie), a postanowienia twórców że śpiewa w tym filmie nie ma być poprawny, a raczej wywołujący emocje i pasujący do realiów filmu (wcześniejszy przykład z Fantine) ;)

Tak, tak zgadzam się z tym. Może źle dobrałem słowa i zaszedłem temat od drugiej strony. Oczywiście masz rację.

Z tą standardową procedurą to nie do końca tak jest. Jak kręcili "Mamma Mia" to oprócz nagrania w studiu aktorzy śpiewali też na planie i potem to łączyli, dobierali, co lepiej wyszło (np. piosenka "winner takes it all" jest prawie w całości nagrana na planie, bo Meryl jest boska)

Dziękuję Ci za tak wspaniała wypowiedź! Kocham książkę Wiktora Hugo , mam musical na dvd - zresztą wspaniały - i z góry cieszę się na dobry film!. Pozdrawiam.

Mam nadzieję, że Tobie film też się spodoba. Pozdrawiam ;)